Nederland / Nicaragua

Ineens weer zin om te schrijven… was laats weer is in Nederland, en het viel me op dat velen van jullie denken dat emigreren naar een zonnig land net zoiets is als altijd op vakantie zijn. Ineens had ik zin om daar iets over te zeggen. Ja natuurlijk zien jullie mijn foto’s van palmstranden en Diana met een tropische uitziende cocktail op een oververhit terrasje met prachtig mannelijk spul om zich heen. Emigreren is dus cocktails drinken en genieten. En jullie maar roepen, ohh ik ben Jaloerssssss
Eerlijk gezged kan ik zeggen dat het is alsof je als dertiger opnieuw geboren wordt.De taal leren,de cultuur, de gewoontes, de wetten, werkelijk alles is nieuw.
De eertse maanden zijn lasig dat wist ik wel, had ik zelfs al op gerekend. Ik spreek de taal niet en dus gaat ieder gesprek gaat aan me voorbij en al snel begint me dat te frustreren. Ik ben het wel aan het leren maar wil het NU kunnen. Heb het nu over 2008/9. Geduld Diaan geduld…. Maar wat als je vanaf dag 1 allerlei papierwerk moet regelen, contracten moet tekenen en geen idee hebt wat je eigenlijk in handen hebt. Vertrouw op die Nica die kan vertalen, fout

Dan komen decultuur/ gewoontes, word ik uitgenodigd op een trouwerij. Geweldig, maar al snel slaat de paniek toe. Wat doet men hier op een trouwerij? hoe gaat dat? wat moet ik aan? wat geef je als kadoo? rustig maar, gewoon even iemand vragen, komt wel goed. Informatie binnen, wel wat ik denk begrepen te hebben dan en vol goede moed naar het trouwgeweld. Resultaat, ik heb een mega dejavu.. ik zit op een Nederlandse “zit verjaardag” waar iedereen beleefdheidsgesprekjes voert. Ik zie het “dolgelukkige stel” een beetje zenuwachtig rond kijken en dus tijd voor een reddingspoging. Ik sta op, zet de muziek aan en roep dat de bar open is. Het werkt, de boel komt los. Maar krijg al snel het idee dat dit eigenlijk helemaal de bedoeling niet was, dat was pa na de maaltijd de bedoeling. FOUT. Nu 5 jaar verder hebben ze het nog over die ene rare blonde van het trouwfeest.

De dagelijkse dingen, iets simpels als even ontbijten blijken zo simpel niet te zijn. Heb ondertussen geen kaas en hagelslag meer en zal me in de keuken van Nicaragua moeten verdiepen. Dus wat eten ze dan hier zo smorgens vroeg. Op naar de buurtsuper, al had ik natuulijk al lang door dat ze hier rijst en bonen, GALLO PINTO zoals dat hier heet, eten. Ik vertik het om dat spul smorgens naar binnen te werken. Dus blijft de grote vraag, wat is er nog meer te halen? Geen lekkere boterhamworst, geen kaas, geen ham, chemische Jam. God waar is Flipje van de betuwe, Calve, en heerlijk gesneden beenham ?? Bij de slager maar is vragen naar ham en jawel ik weet ondertussen echt wel hoe je dat in het Spaans moet vragen. Slagerlief komt al “snel” en vol trots met een pakje ham aansjokken. Ik l ees de verpakking, gekookte, gemalen kip in plakjes huh? “ham” geperst…. Oh ok, dank je wel lieve slager, ik kijk nog even verder. Het kan toch niet waar zijn dat er niks lekkers te vinden is. Wat doen ze hier dan toch op die boterham, die overigens 6 weken goed blijft en dus ook niet echt gelukkig maakt? Opnieuw maar is gaan rondvragen, antwoord van de bevolking: welk raar mens eet er nu brood smorgens!! Ok, je snapt het, ik kan dus nu Gallo Pinto koken en verder heb ik Paps ingeschakeld voor de aanvoer van Kaas. Ja ik ben en blijf een kaaskop. Fout
Dan begint het regensiezoen, wat op zich geen probleem is. Even een verfrissend buitje zo nu en dan kan geen kwaad. Maar als ik smorgens opsta, als uitstekend ingeburgerde Hollandse om Gallo Pinto te gaan maken, sta ik tot mijn enkels in het water. Ok, rustig blijven, dweilen, opruimen en de huisbaas bellen dat het dak lekt. Of hij dat NU even wil komen maken. Antwoord huisbaas: is je bed nog droog? Uhh ja, nou dan kijk ik wel wanneer ik langs kom, en als je bed wel nat wordt verplaats hem dan gewoon even. Nee, nee, nee, je MOET nu komen. Onder mijn enorme overtuigingsgeweld bezwijkt hij en de lieve schat zegt toe binnen enkele uren er te zijn. Ondertussen is de dag voorbij een niemand gezien. Bellen, niet opnemen, weer bellen weer niet opnemen. Na dagen rondrennen, dwielen en opruimen en weer bellen heb ik het voor elkaar. De dakreparatieman is er. HOERA. Alleraardigst typje doet rete zijn best en al snel is het probleem opgelost. Resultaat het lekt niet meer in de slaapkamer maar nu staat de huiskamer blank. Op hoge poten naar de huisbaas, die er natuurlijk nu even net niet was maar zijn alleraardigste secretaresse, lees zijn buitenechtelijke relatie, belooft me dat hij me zal bellen en dus teleurgesteld, gefrustreerd en onverichterzake terug naar huis. Want ik weet ondertussen dat terugbellen niet in het NICAwoordenboek staat. Onderweg kom ik een vriend tegen en vertel vol furie mijn belevenissen. Reactie; maar Dianita, maak je niet zo druk, zolang je bed maar droog blijft is er toch niks aan de hand. NEEEE, ik wil nu nu nu nu …. Dat het opgelost wordt. Fout, hier bestaat het word NU gewoonweg niet.

Ondertussen geleerd, het problem oplossen hoeft hier helemaal niet, je past je aan aan de situatie en maakt je vooral niet druk, klagen heeft al helemaal geen zin daar wordt je alleen maar depresief van. Neem gewoon een rummetje, coctailtje of zoek even een palmstrandje het liefst in combinatie…. ahhhh OK, copiado….. dus ja, als goed ingeburgerde hollandse op naar de cocktailtjes en palmbomen, en bel vooral niet ik neem toch niet op, ik heb het druk. Ennuh sorry ik bel ook niet terug…