ik en mijn kaas (schaaf).. deel 1

de witte puntjes liggen klaar, de oude amsterdam ernaast..en daar zit je dan .... starend naar dat lekkers uit Holanda...het water loopt me in de mond. Naast deze lekkernij kwam er nog veel meer vanuit Nederland Granada binnen. En dus de aandacht even op al dat lekkers, lonka blokken, honingdrop en ga zo maar door... starend en met schuimende mondhoeken besluit ik eerst een puntje met oude kaas te eten voor ik aan de snoep begin. In mijn ooghoek zie ik Emerick kijken, wat is dat allemaal voor raars...kan je dat eten??? JA EN DAT GA IK NU DOEN. Mijn hemel wat heb ik een trek in kaas, en dan dan begint het ... een mega blok oude Amsterdam en geen kaasschaaf....schuimbekkend naar de markt... maar wat is kaasschaaf in het spaans...iets van raspe de queso of zoiets. Op pad dan maar. Een uur later geef ik het op, ze kennen dat gewoon niet hier. Terug naar huis en met het geniale idee het aardappeldunschilmesje te gebruiken,krijg ik na 3 keer bijna mijn vinger eraf gesneden te hebben nu echt kaas van dat blok.... en Emerick wil proeven. Dus hup een broodje klaar, kan mijn geluk niet op.... hij proeft en verdwijnt....HEYYYY MIJN BROODJE>>> oh neeee.... met gevaar voor eigen leven begin ik aan het tweede broodje, de aardappeldunschiller kermt .... en ik ook...gaat dit goedkomen.... en tja na even oefenen lukt ook het tweede broodje. Maar dan wil ik MEER, MEER... alles,... eten !!!!KAAS
Trillend gaat het mesje de kaas weer te lijf en dan gebeurt het .... mijn laatste hoop geeft het op, KRAK... kan wel janken.... daar ligt hij dan in stukken. Mijn lieve lieve kaasschaaf is kapot...

Vandaag geen broodje kaas meer. Van de week ga ik er wel een paar kopen van die mesjes, ik zit nooit meer zonder kaasschaaf/dunschiller dat is een ding wat zeker is. EN pleisters, die komen ook goed van pas. grinnn

Maar goed na deze triller ben ik toe aan mijn verhaal over mijn stedentripje/weekendje weg.
Donderdagochtend vertrokken we met twee vrienden naar San Juan del Sur, met de chickenbus naar Rivas en dan naar San Juan. YEAH. zon zee strand schildpadden en mijn kaasschaaf. (je dacht toch niet dat ik die hier laat he..)De bus naar Rivas was net weg, we waren iets te laat omdat ik vergeten was het koffiezetapparaat uit te doen en dus even terug moest naar huis...grrr... dan maar de bus naar Nandaime en daar de bus naar Rivas om daar de bus naar San Juan te pakken. Kan je het nog volgen? Zo gezegd zo gedaan, en het ging best snel moet ik zeggen. Eenmaal aangekomen direct naar het inmiddels vaste Hostal, bikini aan en het strand op ...yeah rennen wie het eerst erin ligt...wedden dat ik win... kan ineens heel hard lopen. Springend in de golven krijgen we dorst en ploffen even later op strandpaviljoen ahummmm hahah Iquana neer voor een refresco. Zo het feest kan beginnen, even wat drinken dan wat eten en dan plannen maken hoe we naar La FLor kunnen, een plaatsje twintig kilometer verderop waar snachts de reuze schildpadden eieren komen leggen. We gaan met zijn vieren op zoek naar een touroffice, en jawel na even zoeken natuurlijk wat gevonden. maar dertig dollar PP daar doen we echt niet aan mee.
Dus we lopen nog even door en komen vijf vrienden tegen die in Hostal Mochilas hadden geslapen van de week. OOk zij willen naar La Flor dus met zn allen op zoek naar een touroffice die normale prijzen vraagt. Natuurlijk niet gevonden, en dan bedenk ik me dat we met deze groep ook gewoon zelf op pad kunnen en dus gaan we is gaan wat rondvragen.
Na wat speurwerk spreken we met een man die een pickup heeft en ons wil brengen voor 7 dollar PP, DEAL> Hij pikt ons morgen op om twee uur en dan gaan we eerst naar Playa de Coco, volgens de lonely planet een van de mooiste stranden in Latina Amerika..dus YEAH
Om dan daarna naar La FLor te rijden. Ik kan die man wel zoenen, maar doe het lekker niet.

Vrijdag, we vertrekken, natuurlijk is de man wat later en ook de spanjolen zij niet op tijd maar ach.. tijdens het wachten zie ik een stel lopen die ik ook ken uit Mochilas en vraag of ze soms ook mee willen, en hup daar zitten we dan met zn allen in een pick up. Door de bergen van San Juan, zingend in de zon. Mijn vrienden uit Taiwan en het stel zitten IN de pcik up en spreken geen Spaans, wij zitten achterop..en als we dan stoppen bij Playa de Coco komen de 4 gelijk naar me toe. HIj wil meer geld, want we zijn met meer mensen ....huh... 7 dollar per persoon ... snap het even niet ...maar is even met hem praten ... nee hoor het is dezelfde prijs alleen jullie zijn met meer dus heb ik ook meer ..haha snuggere kwibus. Na een uur zijn we dus in Coco playa wat 17 kilometer verderop ligt, dus je mag raden hoe deze weg eruit zag ..pff... mijn kont is blauw maar dit strand is zo mooi dat het blauwgevoel direct verdwijnt. HOERA roepen de spanjaarden, Aida en Laura, we hebben paradijs gevonden. Nou ik spreek ze niet tegen. Met mijn broodje oude kaas en deze stranden kan ik mijn geluk niet op. Dat snappen jullie natuurlijk wel. Witte stranden, rotsen, de zon die in de zee zakt, een partijtje beachvolley en een koud drankje. Kunnen jullie me hier niet gewoon een week of zo laten zitten ,..vergeet gewoon dat ik er ook was. of zo...maar tja dat willen ze allemaal. Er is echt 1 strandtentje en verder is het totaal ongerepte natuur. Springend in de golven van meters hoog en starend naar de surfers in de branding droom ik nog even weg. Dan moeten we gaan, een strandje verderop LA FLor, het wordt donker en we moeten daar zijn voor de schildpadden dus op pad dan maar.
na een kwartiertje zijn we er, stappen uit en praten met een gids. Ja jullie zijn op de goede plek, we krijgen informatie over de soorten die hier komen en het hele eieren leggen ritueel. Dan verteld hij dat ze pas na 10 uur verwacht worden en het is nu net 7 uur, shit ....wachten dus maar. We doen een spel, WIE IS DE MOORDENAAR en ook dit ging weer gezellig melig de mist in. Want ik verdacht Emerick en dus zei ik dat, waarop hij zei, ja dat klopt maar je hebt gekeken ....proest iedereen in een deuk...nee suffie ik zie het aan je gezicht je kijkt zooooo schuldig ...hahahah
Dan gaan we op pad, het stand op zonder licht want daar schrik je de schildpadden mee af. Na een uur nog niks, we liggen op het strand en staren naar de sterrenhemel, iedereen is doodstil, het heeft iets mysterich. Een vallende ster en iedereen roept ohhhhh... Dan komt de gids aanlopen met het bericht dat ze een schildpad hebben gevonden maar ze is nog geen eieren aan het leggen. We Kunnen heel rustig mee lopen en wachten tot ze een gat gaat graven, dan kunnen we zo dicht bij komen dat we haar bijna kunnen aanraken. De schildpad kreunt en de eieren volgen, wat een geweldig ervaring is dat toch. Even later komt een tweede aan lopen en gaat vlak bij ook eieren leggen. Met een heel klein rood lampje kunnen we toch fotos maken. WOW... wat is dit toch gaaf.
Iedereen is onder de indruk, en na alles vertaald te hebben voor de niet spaans sprekende, vertrekken we, we lopen terug naar de pick up...dan schrikken we van nog een schildpad..shit we stonden bijna bovenop haar, arm ding. Okay stilte en voorzichtig lopen we verder de zwarte nacht in, dromend over al die baby schildpadjes die over 50 dagen uit komen. We klimmen in de pick up en gaan terug. Om twee uur snachts zijn we weer in San Juan del Sur, moe, doodmoe maar wat een dag, wat een belevenis. We spreken af morgen nog even met zijn allen te eten en gaan dan slapen. Droom lekker allemaal....dat ga ik iig ZEKER DOEN. Tijdens het ontbijt zit ik in een restaurantje een beetje te staren als mijn oog op een klein katje....WOW een tijger nee een luipaard valt. Ren ernaartoe, wat een lief ding, het is echt een klein luipaardje wat ze hier gewoon achter de bar hebben lopen., Wat een schatje, hij bijt bijna mijn neus eraf en klimt op mijn hoofd, ohhh deze wil ik hebben ,,,, wat een ding. De eigenaar verteld dat zijn moeder het beesje heeft achtergelaten en dat ze hem nu voeden en verzorgen totdat ze een goed tehuis hebben gevonden.... Als ik terug ga om mijn tas in te pakken loop ik nog even langs de bar en roep het lief klein beessie nog even, piepend staat hij rechtop tegen de bar en wil naar me toe......goshhhh ik wil hem hebben.....wat is tie mooi, wat is tie leuk.
Maar dat kan natuurlijk niet, al zou een goede bewaker in Mochilas nooit weg zijn ..hahah maar die wordt dus veel te groot om thuis te hebben. We zeggen iedereen gedag en gaan naar de bus, terug naar Granada. Het was heerlijk.
Half slapend en dromend van schildpadden, zon, zee, strand en luipaardjes kom ik aan in Granada,en ben weer blij om thuis te zijn.

Blij om weer te kunnen skypen met de familie thuis in Holland. Stuur ze trots de fotos en weten me dan te vertellen dat mijn luipaard helemaal geen luipaard was.....maar een Mangay tigre, die niet zo heel groot worden ..shit had ik m nu toch maar .....

gelukkig heb ik mijn kaas nog


kussss
Diaan