Kerst op slippers en in korte broek ke raro

na een maand van malaise....oktober is laag seizoen en dat betekent dat er echt niet veel te beleven is hier in Mochilas en dus ben ik even bezig geweest met andere zaken. Tja jullie kennen me ondertussen, stil zitten is nog steeds niet mijn sterkste punt. Dus ben ik op pad gegaan en een paar dagen Costa Rica bezocht. Pedro een vriend van mij woont in San Jose en die ging ik bezoeken maar op datzelfde moment kwam ook Melanie naar Costa Rica en dus heb ik ook haar even kunnen zien. Best gek hoor de zus van je schoonzus bezoeken in Costa Rica. ..haha de wereld kan soms erg klein zijn. Na iedereen weer gezien en gesorpken t ehebben wat natuurlijk altijd heerlijk is ben ik tijdens mijn bezoek ook wat zaken gaan doen. Zo heb ik gesproken met een tour operator en die willen graag met mij aan de slag dus als alles meezit kan ik volgend jaar als reisleidster op pad. Heerlijk weer even reizen en nog geld verdienen ook. he bah... dit om zo nu en dan even er tussenuit te kunnen, heb er helemaal zin in.

Ennnnnn wat nog wel het allllllllerleukste is wat ik jullie nu kan vertellen is dat het zo goed gaat met mijn mams dat ze over twee weekjes,samen met mijn paps natuurlijk, hierheen komt. Mijn leven, mijn vrienden, mijn werk en natuurlijk mijn vele kids gaan ze leren kennen. Het is echt super geweldig dat ze deze reis kan maken, samen kerst vieren in de zon op slippers en in korte broek... ik kan niets anders meer wensen dan dit.
Jullie hebben allemaal zo met ons meegleefd de afgelopen maanden dat ik jullie dit echt even moest vertellen.

wat is er dan nog meer te vertellen..uhh laat me even denken, ja.. hier in het Mochilas gaat het super er komen en gaan vele mensen en daarbij soms ook vele halve gare..hahah zo kwam er een hollander met ADHD die echt tegen iedereen aan begon te kletsen en een vader en zoon waarvan de zoon chrizofreen is...
lekker dan heb ik dat ...ze zaten hier al twee weken en soms stond zoonlief uren tegen de uur zonder te bewegen en te reageren op wat dan ook. Uiteindelijk is na twee weken iets geknapt in het hoofd van deze jongen en werd erg agressief, vloog Emerick aan en natuurlijk moest ik me er weer is mee bemoeien....resultaat ..ik kreeg vliegles want deze vent is me daar sterk en gooide me dus zo ff een paar meter verderop op de stoelen en tafels...hij de gevangenis in ik het ziekenhuis bezocht en daar zit je dan met een gebroken rib.... maar de volgende keer grijp ik uhm hoor dus maken jullie je maar geen zorgen hij is maar 3 koppen groter dan ik dus kan m hebben ..hahhaah a
gelukkig hebben we over het algemeen hele gezellige mensen en is het een drukte van jewelste nu.
Dus op zoek naar extra personeel zodat ik met paps en mams lekker op pad kan naar alle mooie plekjes hier in Nicaragua. Ze komen een maand maar er is hier zoveel moois dat ik overweeg om ze stiekum nog een maand hier te houden.

moet nu gaan, dikke kus en tot snel

Diaan en de rest van de bups