nooit meer kerst zoals het was...
Door: Diana
Blijf op de hoogte en volg Diana
16 Januari 2011 | Nicaragua, Granada
na een lange stilte van mijn kant ben ik nu zover om weer een nieuwe blog te schrijven.
Na mijn terugkomst in Nederland is er zoveel gebeurd dat ik niet weet waar en hoe ik zal beginnen. Vele, zo niet jullie allemaal, zijn op de hoogte van het overlijden van mijn mama. Ik heb nog 16 dagen bij haar kunnen zijn wat één van de moeilijkste tijden van mijn leven was. Maar ben ook dankbaar dat ik die dagen nog heb mogen meemaken. Op 24 december is mams gecremeerd en hebben we een mooi afscheid gehad. Het is zo vreselijk moeilijk om dan daarna het leven weer op te pakken en te zien dat de wereld gewoon doorgaat.
Wat mij maar ook mijn vader en de rest van de familie erg heeft gesteund zijn de ontelbare reacties van jullie allen. Geweldig om te lezen hoe jullie allemaal meeleven en er voor ons waren. Heel veel dank hiervoor.
We hebben de kerst overgeslagen en ook oud en nieuw ging aan mij voorbij. Dan komt de dag dat je terug gaat naar Nicaragua om het leven weer op te pakken. Nu alweer een week terug thuis denk ik vaak terug aan de speciale momenten die we als gezin hadden de afgelopen weken.
Natuurlijk ben ik direct de eerste dag naar mijn kids gegaan en werd bedolven onder de knuffels. Zo heerlijk om iedereen weer te zien. Alle kids hadden een tekening met een tekstje gemaakt waarin ze hun steun betuigen. Van 6 tot 15 jaar en dan soms van die wijze woorden die ze bij de tekenigen zetten. Ongelooflijk!! Ja dan weet je weer dat je niet alleen bent, dat er zoveel zijn die aan me denken. Fantastisch mooi en vreselijk emotioneel want stiekum liepen de traantjes over de wangen van de altijd zo vrolijke Diana. ( dat zeggen de kids hier altijd...)
Mijn paps is hier ook, hij is achter me aangekomen om hier te proberen tot rust te komen. Zo af en toe doen we samen heerlijk de toerist uithangen. Bezoeken we een vulkaan en zitten we uren in het stadion om Granada te zien Honkballen. Ook zijn we met alle kids een ochtendje naar het zwembad geweest. Gillend het water in want dit is echt een feest voor ze. 3 uur lang van alle kanten mijn naam horen....Diana Diana Diana kijk kijk en hup dan sprongen zo in mijn armen. Met de kleinste die nog niet kunen zwemmen ben ik natuurlijk druk gaan oefenen en ik moet zeggen ze maken echt enorme vorderingen.
Tussen deze activiteiten door ben ik ook weer druk aan het werk met Linda en Dianne die hun stage aan het afronden zijn. De laatste opdrachten bespreken, verslagen lezen en de website van Stichting Support Granada Kids afmaken zodat deze over twee weken de lucht in kan.
Ik kan dus zeggen dat na mijn bezoek aan Nederland langzaam de boel weer draait en ik langzaam mijn plekje terug ga vinden.
Tijd heelt de wonden zeggen ze en dus wens ik soms dat we een jaar verder zijn...maar nee, want kerst zal nooit meer kerst zijn.
xx
Diaan
volgende keer een verlag van de basketbal competie die met veel succes is afgerond! En de start van de Honkbal met de kids.
tot snel, beloofd :)
Na mijn terugkomst in Nederland is er zoveel gebeurd dat ik niet weet waar en hoe ik zal beginnen. Vele, zo niet jullie allemaal, zijn op de hoogte van het overlijden van mijn mama. Ik heb nog 16 dagen bij haar kunnen zijn wat één van de moeilijkste tijden van mijn leven was. Maar ben ook dankbaar dat ik die dagen nog heb mogen meemaken. Op 24 december is mams gecremeerd en hebben we een mooi afscheid gehad. Het is zo vreselijk moeilijk om dan daarna het leven weer op te pakken en te zien dat de wereld gewoon doorgaat.
Wat mij maar ook mijn vader en de rest van de familie erg heeft gesteund zijn de ontelbare reacties van jullie allen. Geweldig om te lezen hoe jullie allemaal meeleven en er voor ons waren. Heel veel dank hiervoor.
We hebben de kerst overgeslagen en ook oud en nieuw ging aan mij voorbij. Dan komt de dag dat je terug gaat naar Nicaragua om het leven weer op te pakken. Nu alweer een week terug thuis denk ik vaak terug aan de speciale momenten die we als gezin hadden de afgelopen weken.
Natuurlijk ben ik direct de eerste dag naar mijn kids gegaan en werd bedolven onder de knuffels. Zo heerlijk om iedereen weer te zien. Alle kids hadden een tekening met een tekstje gemaakt waarin ze hun steun betuigen. Van 6 tot 15 jaar en dan soms van die wijze woorden die ze bij de tekenigen zetten. Ongelooflijk!! Ja dan weet je weer dat je niet alleen bent, dat er zoveel zijn die aan me denken. Fantastisch mooi en vreselijk emotioneel want stiekum liepen de traantjes over de wangen van de altijd zo vrolijke Diana. ( dat zeggen de kids hier altijd...)
Mijn paps is hier ook, hij is achter me aangekomen om hier te proberen tot rust te komen. Zo af en toe doen we samen heerlijk de toerist uithangen. Bezoeken we een vulkaan en zitten we uren in het stadion om Granada te zien Honkballen. Ook zijn we met alle kids een ochtendje naar het zwembad geweest. Gillend het water in want dit is echt een feest voor ze. 3 uur lang van alle kanten mijn naam horen....Diana Diana Diana kijk kijk en hup dan sprongen zo in mijn armen. Met de kleinste die nog niet kunen zwemmen ben ik natuurlijk druk gaan oefenen en ik moet zeggen ze maken echt enorme vorderingen.
Tussen deze activiteiten door ben ik ook weer druk aan het werk met Linda en Dianne die hun stage aan het afronden zijn. De laatste opdrachten bespreken, verslagen lezen en de website van Stichting Support Granada Kids afmaken zodat deze over twee weken de lucht in kan.
Ik kan dus zeggen dat na mijn bezoek aan Nederland langzaam de boel weer draait en ik langzaam mijn plekje terug ga vinden.
Tijd heelt de wonden zeggen ze en dus wens ik soms dat we een jaar verder zijn...maar nee, want kerst zal nooit meer kerst zijn.
xx
Diaan
volgende keer een verlag van de basketbal competie die met veel succes is afgerond! En de start van de Honkbal met de kids.
tot snel, beloofd :)
-
16 Januari 2011 - 22:50
Stuie:
Zoals je het zelf zegt:
"Ongelooflijk!! Ja dan weet je weer dat je niet alleen bent, dat er zoveel zijn die aan me denken"
En dat zal altijd zo blijven.
Sterkte en doe pa de groeten. -
16 Januari 2011 - 22:51
Marijke:
Lieve Diana, héél veel sterkte!
Un fuerte abrazo, Marijke -
17 Januari 2011 - 06:29
Karin:
Het leven is niet zo eerlijk met lieve mensen ... Kinderen zijn dat daarentegen wel ... Zij zeggen wat ze voelen...
Tijd heelt de wonden, het litteken zal blijven, hou daarbij de mooiste herinneringen vast... Je mama zou dat zeker zo gewild hebben.
Dikke kus
Karin -
17 Januari 2011 - 11:57
Marjolein:
Hoi lieve Diaan,
Wat een verdrietige tijd heb je achter de rug en ga je nog doorheen! Heb op de een of andere manier je andere verslag gemist en lees nu pas dat je mama is overleden. Verschrikkelijk verdrietig, afscheid nemen is zo moeilijk, zo niet onmogelijk. Fijn dat je papa nu bij jou is. Jullie hebben vast veel steun aan elkaar. Heel veel sterkte voor de komende tijd, ik weet zeker dat je - met jouw levensspirit en positieve instelling - het verlies van je mama een plekje zult kunnen geven.
Liefs, X-en Leintje -
17 Januari 2011 - 17:24
Sacha:
Hi Diaan,
Wat een vervelende tijd!! Bah!
Wel heel fijn om te lezen dat je de draad weer oppakt, en dat ook je vader mee is.
Geniet van het moois en van alles!
Liefs -
17 Januari 2011 - 18:45
Ineke:
Hoi Diaan,
wat een zware tijd heb je gehad in Nederland, dat is met geen pen te beschrijven. Zelf zijn we blij dat we nog afscheid van je mams hebben kunnen nemen. Je toespraak bij de crematie was erg mooi en emotioneel. Je mams zou trots op je zijn geweest. Fijn dat je pap ook bij je is, zo kunnen jullie samen alles goed verwerken. En ook fijn om te lezen dat je daar zo veel vrienden hebt en de kinderen die je allemaal steunen.
Liefs Ineke en we denken vaak aan jullie -
18 Januari 2011 - 07:54
Femmes:
Daan,
Je bent een kanjerdt! En ik weet zeker dat moeders altijd bij je zal zijn!
Dikke beso -
20 Januari 2011 - 04:20
Brigitte Vanegas :
Ik wens je veel sterkte toe in deze moeilijke tijd. Fijn dat je vader bij je is, elkaar de steun kunnen geven en nieuwe mooie herinneren kunnen delen. De kinderen in Granada zullen je veel steun blijven geven. Ze zullen je eeuwig dankbaar zijn voor al je inzet en veranding die jij in hun leven kan geven. Het gaat je goed en geniet nu van de tijd die je samen met vader hebt met mooie momenten. Abrazos en Groeten uit het koude Minnesota.
Reageer op dit reisverslag
Je kunt nu ook Smileys gebruiken. Via de toolbar, toetsenbord of door eerst : te typen en dan een woord bijvoorbeeld :smiley
