Honduras is nog niet van me af!

Het is zondag vandaag, de finale is bezig en ik ben terug in de bewoonde wereld. Het regent een beetje en ik eet een pizza met Rafael op school. Ik moet zo naar de Ferry naar het Tropische eiland Utila, wat zeker geen straf is. Maar mijn plekkie in de Bush gedag zeggen was natuurlijk even minder. Was dan ook om half 6 al op, ben koffie gaan maken met de meiden van de keuken en even gaan leren. Na een uurtje op die rots krijg ik pijn in mijn kont en loop terug naar de lodge, Darwin, Ankie, Rene, ze zijn allemaal langzaam wakker aan het worden en komen aanlopen. We kletsen nog wat, en ik lees nog wat. Dan gaat het kriebelen...ik staar naar de rosten, hou dat ook zeker een uur vol...roep al 3x ik ga springen ..maar dan kriebelt het echt! Zwemspul aan en hup, Jumpen ! Pak de hoge rots een paar keer en Darwin krijgt ook zin om nog even te jumpen. Dus samen gillend van de rots. Als het bij 12 uur is moet ik me gaan omkleden want ik heb besloten met de truuk van 1 uur naar beneden te gaan en Rafael op te zoeken. En daar zit ik dan nu, een beetje teneergeslagen wel en dat komt niet omdat de pizza niet lekker is. Weggaan ik ben er gewoon niet zo goed in, hoe moooi mijn volgende bestamming ook is, weggaan is gewoon shit!! Ook deze week zal ik nooit vergeten, de lessen met mijn lerares Saira iedere ochtend, het eten wat echt super was, de avonturen maar vooral het contact met de mensen hier in de lodge. Vooral dat laatste heeft deze week weer heel speciaal gemaakt.
Conclusie...ik ben een mensen mens. Vind het heerlijk om met iedereen te kletsen, van lekker dollen tot diepgaande gesprekken. Ook die waren er volop, want hoe kan het nou dat een chica zoals ik alleen over de aardbol reist, ik heb dus zo af en toe wat uit te leggen. Geen kinderen hebben is al helemaal idioot hier...
En dus is mijn bijnaam na alles nu dan Chica mala.... zoeken jullie het op?

Zaterdag, dat heb ik helemaal nog niet verteld natuurljk...stom stom...nou ja goed zaterdag dus!
Vrijdag besluiten Ankie en Rene dat ze naar de Cacao Lagoon willen waar ik het al meerdere keren over gehad had met hun en wara ik zlef ook graag naartoe wil. Helaas krijgen ze de excursie niet voor elkaar en kloppen bij mij aan. Ik spreek met de eigenaar en na 10 minuutjes kletsen hebben we het voor elkaar, er komt morgen om 9 uur een gids ons ophalen en gaan we met zijn drietjes op pad.

Na het vrijdagavond niet te laat gemaakt te hebben, even ontbijten en daar is Juan. Om half 10 vertrekken we en komt Oscar me gedag zeggen...hij is een beetje geirri... want hij zou mee gaan als gids maar helaas hij moet met de raftgroep mee... balen dus. Nou kus dan en wegwezen , we komen heus wel terug hoor...haha

Met een Jeep met open achterkant...JEEP!!! hellup...!! haha vertrekken we de stad uit en komen na een uurtje aan bij de Cacao lagoon. Wat een mooi naturgebied, mangove bossen, regenwoud en een geweldige grote lagoon die direct aan zee ligt en met een klein beekje in verbinding staat met de zee.
We stappen in een uitgeholde boomstam en gaan kanoeen. We zien brulapen en heel veel vogels, de natuur is hier zo overweldgend dat we er stil van werden Wat kan je je op zon moment toch 1 voelen met de natuur, dat besef je als je merkt dat je al een tijdje zit te turen en merkt dat alle hersenactivitieten zijn gestopt. (een kuuroord voor overspannen mensen, zou een toppertje zijn hier..)De stilte, nee niet de stilte alleen de pure natuur geluiden, de geluiden die wij niet kennen maar zo rustgevend werken. Puur genieten..
Dan komen we aan bij het strand en leggen aan. We nemen een duik en laten osn meesleuren in de golven, gaaf! na een uurtje gaan we terug varen en na eige tijd zijn we weer bij de Jeep, springen erin en gaan op weg naar ....we hebben geen idee, we zien wel.
Het was echt super, maar Juan is nog niet klaar met ons en neemt ons nog even mee naar een Caraibisch dorpje verderop. Daar lunchen we met de muziek uit twee mega boxen vlak achter me knallend in mijn trommelvliezen. Omdat het eten vers gemaakt wordt duurt het even, ze zijn die vis zeker nog aan het vangen of zo.. maar daardoor heb ik tijd om door het dorpje te lopen. Wat een pracht mensen, mooi op hun eiegen manier, en wat een armoe... voor mij dan, want iedereen is hier vrolijk, kinderen rennen en spelen op het strand. Een varken sjokt voorbij, zal ik kijken of hij een bandje om heeft dan kan ik m terug brengen naar huis denk ik nog even ....nou Diaan loopt niet zo dom te mijmeren ...moet er zelf om lachen. Tja zij hebben een varken, ik heb Pebbie en zou ook blij zijn als die weer terug gebracht wordt als ze weg loopt..toch!?
Er is zoveel bijzonders, want mooi kan je het niet noemen, ja voor mij is het wel mooi, okay mooi dan maar!!! Dan gebruiken we toch het woord mooi.
Deze mensen met hun vlechtjes, de was aan de lijnen en op stoeljes buiten en vooral niks doen. Wat een sfeer, ja het is wel mooi! iedereen kijkt naar me maar das niet zo gek, wat doet die bleke met dat rare ding op haar buik hier? Ik hoor het ze denken.Nou gewoon naar jullie kijken want jullie zijn mooie mensen, maar dat zeg ik natuurlijk niet, ik denk het wel.

Mijn eten is een mega vis met kop en staart en ogen en alles er nog op en aan.! Dat word werken Diaan, heerlijk alles zitten plukken, echt waar het was heerlijk. Heb gewoon een servertje over zijn oogjes gedaan dan kijkt tie me niet zo aan dat arme beest. Ik zit provol als we de Jeep weer inspingen en op weg gaan naar een suikerriet plantage.
We stoppen daar even en drinken suikerrietsap en op het moment dat we weer op pad gaan ...JA HOOR JEEP STUK...
na 10 minuutjes klooien doet tie het weer en gaan we. Om 4 uur zijn we weer in de lodge en spring ik nog even van een rots! Op dat moment komt de raftgroep voorbij en zien me springen. Oscar helemaal blij en hijst me in zijn raft. Zo maak ik het laatse deel van de rafttocht ook nog mee. De tocht loopt iets uit de hand, Oscar zat maar te klieren, dus ik zeg nog ... dacht dat je blij was dat ik er weer ben...haha ! flash, hup weer een zooi water in mijn giegel. Nou nu ben je de ....en heb om overboord gekegeld....oeps,..vlak voor een rapid! hij heeft echt hard moeten zwemmen, en ik lag krom en dat heb k geweten ook...
Als we met de legertruuk van benden terug naar de lodge rijden krijg ik straf! Op de schouder van Oscar word ik zo de rivier weer in gesmeten....grrrr!! kan doen wat ik wil, maar verdo.... wat zijn die gasten sterk. Kansloos was ik.

Dan is het tijd voor eten en gaan er veel naar de stad om de zaterdagavond te vieren. Ze bleven smeken of ik mee ging, maar nee ik heb echt een avondje bijtanken nodig, sorry....

en zo ben ik vroeg en met zoveel ervaringen en emoties mijn bedje in gedoken. Want ja zondag ga ik, zondag vertrek ik en zal jullie allemaal niet meer zien.

ik pak de ferry naar Utila, dus als jullie me zoeken ik zit daar.....komen jullie zoeken?????? ahhhhh Doei Oscar, Darwin, Oscar 2, Juan, Augusto, Johnny en nou ja iedereen !!
1000 besos


en zo ga ik nu naar Utila dus, wat oh wat zal ik daar gaan beleven.
Vorige week hebben ze een Manta gezien....
Dus lessen volgen in de ochtend en dan smiddags een duikje.

tot snel, ....denk ik!
Ze zullen daar vast een internet cafe hebben!

xxx
Diaan