ik, gewoon ik en mijn ding
Door: Diana
Blijf op de hoogte en volg Diana
22 Juni 2008 | Honduras, Tegucigalpa
Ik ben gisternacht om half 4 opgestaan mijn spullen ingepakt en vertrokken. Ik vind de eigenarese van het hostal op een bankje in de living. Ik koop nog even water en ben weg. Bij het busstation aan gekomen(100 meter verderop) gaat het inchecken snel, mijn backpak wordt gelabeld en ik kan zo de bus in. Heb een prima plekkie en om 5.10 rijden we weg. Ik ben moe en leeg, val in slaap en word na 2 uur wakker. Ik besluit te gaan leren maar val weer in slaap. Als we bij de grens van Honduras aankomen moet iedereen de bus uit. Zijn bagage pakken en naar de douane. Als ik met mijn backpak aan kom lopen sturen ze me gelijk terug, nee tis wel goed ga maar. Anderen moeten alles open maken. Ik koop wat koekjes en maak foto´s omdat ik lekker snel klaar was loop ik nog even rond hier. Overal van die lui die geld willen wisselen. Okay niks te wisselen en we gaan weer. Nu ben ik echt wakker, ik tuur naar buiten en zie langzaam dat het hier anders is. Ze zijn hier veel armer. Overal van die krotjes, kleine dorpjes van golfplaten. Het maakt indruk. Ik staar een uurtje naar buiten en zit een beetje in mezelf te mijmeren als het ware. Ineens heb ik het, ik, ik en mijn ding. Dat is waarom ik gister en nu nog eigenlijk zo verdrietig was. Ik wil het gevoel niet kwijt wat ik had in Granada. Het zijn niet alleen de mensen waar je een band mee krijgt die je mist maar dat geweldige gevoel wat je niet wil missen. Hoe kan ik het uitleggen... ik denk dat het een gevoel is van ik ben hier anoniem, niemand kent me echt. Maar je leert de stad en de mensen kennen en ik doe mijn ding. Ik ga en doe wat ik wil doen. Leer spaans, ik Diaan, leer spaans. Ga met de openbare bus naar, naar het maakt niet uit waar... Ik ga en doe wat ik nooit meer zou willen missen. Dit gevoel maakt me zo sterk, zo rustig en geeft me zoveel voldoening. Ik ben hier iemand en ik ben hier niemand. Ik ben alleen en heb zoveel mensen en vrienden om me heen. Wie zou dit gevoel nou kunnen weerstaan. Ik niet ....
even terug naar mijn busreis
In Tegucigalpa mogen we de bus even uit. We staan in de hoofdstad van Honduras. Ik heb een kaartje tot aan San Pedro Sula en laat mijn backpak dus liggen. Velen checken uit. Ik praat even met een man van hier en die verteld me dat er een bus direct naar Ceiba gaat. Shit dat hadden ze me niet verteld, wat zal ik doen? Ik moet eigenlijk naar San pedro Sula en daar de bus nemen naar Cieba. Ik besluit uit te checken en de andere bus te gaan zoeken. Dit blijkt een andere organisatie en pak een taxi ernaar toe. Ik heb een half uur want om 1 uur vertrekt die bus daar en het is nu dus al half 1. Op weg, binnen 5 minuten een taxi. Bus Christiana ken je die ....jajaja. Okay mooi. Ik leg uit dat ik er om 1 uur moet zijn en hij geeft gas. Helaas is het erg druk op de weg en hij besluit binnendoor te gaan. Over een weg met gaten en keien en andere ellende. we rijden echt door de ghetto van de hoofdstad en wat ik allemaal zie is nou niet echt vrolijk. We komen weer bij de doorgaande weg, 15 miuten later en hij gaat even tanken....NEE!! shit Ik vraag hoe ver is het nog, maar dat weet hij niet precies. Okay relax Diaan, relax. 4 minuten later rijden we weer, maar hij stopt ook weer. Stapt uit en gaat zijn wiel verwisselen. Lekke band, ja hoor, heb ik dat. Niet plat of zo maar te zacht dus weg ermee... Ik heb werkelijk nog nooit iemand zo snel een wiel zien verwisselen maar die bus kan ik wel shaken. Ach er rijden er vast nog wel andere ook. Wiel zit erop hij geeft gas en om de hoek, ja ik was ook even beduusd, om de hoek iets van 500 meter verder zijn we bij het busstation. Had hij nou echt niet even door kunnen rijden? Het is 5 voor 1, ruim op tijd dus. Ik geef hem geld en ren naar binnen. Hallo, ik wil met de bus naar Ceiba kan dat nog? Ja hoor, kost 12 dollar, duurt ongeveer 7 uur en hij gaat om half 3....WAT? half 3...hahahah ik lach, niks 1 uur. Alle stress voor niks, okay doe maar een kaartje. Ik plof op de stoeltjes en ja hoor NL Russia op TV, net begonnen. Ik installeer mezelf met water en de koekjes van daarstraks en ga ervoor zitten. Zoals jullie weten wordt het spannend en ik spring zo af en toe van mijn stoel fo durf niet te kijken. na 20 minuten staat iedereen van de bewaking, de kaarjesverkoper, de andere reizigers bij me. Ze snappen er niks van, wat is er met die Chica aan de hand. Nou uhhh Soy de Hollanda! snappie! Ze vinden het prachtig en komen er allemaal bij zitten. Maar ik krijg het gevoel dat ze meer naar mij kijken dan naar dat beeldscherm...want waarom zit ze nou toch achterste voren op haar stoel....nou ik durf gewoon niet te kijken.. Hele verhalen krijg ik en na de 1-0 leven ze allemaal met me mee. Naturlijk wordt het 1-1 en ze juichen mee, feliciteren me en vragen of ik nou nog zo zenuwachtig ben..ikkuh nee hoor! haha De verlening begint maaar de bus moet zo weg. Ach pech denk ik nog, nou niks pech. Iedereen blijft zitten inclusief de driver van de bus en we kijken de wedstrijd af inclusief verlening.
Dikke pret hebben we totdat het fout gaat en Russia er ff 2 inschiet. Ze leven met me mee. Krijg klopjes op mijn schouder en ze vertellen me dat Nl best een goed team is. Okay okay, thanx allemaal. Ik wil nog even water kopen en plassen maar die bus moet weg, we zijn al bijna een uur te laat. Ik vraag het en het is okay. Ik ren naar de cafetaria en hoor de bus toeteren, shit! nou niks shit, de driver roept dat ik echt niet hoef te rennen. Tranquilo Diaan, no afaya..
Dan echt op weg, honduras here i come! De driver gaat zitten en geeft gas, en hoe! ik weet niet wat ik meemaak. Hij snijd alle bochten, haalt alles in. Toetert naar alles wat te langzaam rijd, rijd op de linkerbaan en na 15 minuten heb ik het idee dat ik al 4 keer dood ben gegaan en al zeker 56 keer invalide ben geraakt... Ik kruip in mijn hoekje leg mijn benen op de zitting naast me en kijk niet meer. Mijn hemel...hij rijd deze weg natuurlijk zo vaak en kent de wegen, hij zal vast wel weten wat hij doet. Maak me er niet druk meer om en ik lees en kijk en leer nog wat. Om 6 uur stoppen we om even de benen te strekken, te plassen en om wat eten te kopen. En tjakka daar gaan we weer, het lijkt wel een rollerghoster. Ik praat nog even met een medepassagier en het wordt donker. De bus heeft geen airco, geen verlichting nada. Dus Ipodje op en lekker liggen. Dan besluit de driver er een disco van te maken. Keihard de muziek aan en ik hoor mijn eigen Ipod niet meer. Na een uurtje stopt de muziek, dus Ipodje weer op. Om 9 uur ben ik in Ceiba en bere trots dat ik dit ff voor elkaar heb. Later hoor ik dat als ik in de eerste bus was blijven zitten ik hier nooit meer aangekomen was omdat er na 6 uur geen aansluiting meer is vanuit San Pedro. Ik bel Rafael en hij pikt me op en brengt me naar het vrijwilligershuis. Ik heb een prima kamer en ga nog even bij Lizzy kijken. Zij werkt hier in het vrijwilligersproject en woont om de hoek. Bij Lizzy is een groot feest aan de gang, alle vrijwillgers, wat locals en nou ja ik weet niet wat er allemaal rond liep. Lizzy is van oorsprong Rotterdamse en geeft hier les aan de locals. Of ik sap wil of iets sterkers, nou uh ...mag ik dat laatste? Een Cubra Libre erbij en ik praat en lach met iedereen. Er zijn nog meer hollanders die hier werken. Leuk om alle verhalen te horen. Om 12 uur gaan ze naar de kroeg want de drank is op. Ik ga naar huis, het was een lange dag. Vandaag heerlijk tot 9 uur uitgeslapen en een van de dames hier in het vrijwilligershuis maakt een lekker ontbijtje voor me. Ik ga zo even lopen, moet geld halen en water kopen. Om 1 uur komt Rafael me ophalen en vertrekken we naar het vrijwilligersproject in de bergen. Daar heb ik mijn lessen en zal ik gaan raften, klimmen, Canopy, paardrijden en nog veel meer. Ik slaap in de Jungleriver Lodge. Wowowowo heb er zin in al mis ik wel mijn Granada en het gevoel wat ik daar had! Maar snel hopen op veel afleiding ...
zal het nog goed komen met me?
x
Diaan
Ha Rafael belde me net, hij komt me morgenochtend halen het is slecht weer in de bergen en zo kan ik de stad ook nog even bekijken. Heb 2 uurtjes rondgelopen en Alexandrium 4 gevonden, mezelf en roze zonnebril kado gedaan en geld gehaald. Dan kan ik vanaf nu zeggen dat het aan de bril ligt...
Ik kreeg daarstraks ook nog een prima lunch van Layra, ze werkt ook hier maar is van Honduras. De meesten hier in huis komen werkelijk overal vandaan maar niet uit Honduras. Het is best een gote organisatie. Heb al 6 mensen gesproken die hier vrijwilligerswerk doen en in dit huis wonen.
Ceiba is op geen enkele manier te vergelijken met Granada ondanks dat het ook een grotere stad is. Ze hebben hier het toerisme ontdekt denk ik. Snap ik ook wel want we zitten hier aan de caribean, de stad ligt tussen het strand en de bergen in. Een toplokatie kan je wel zeggen. Maar de mensen zijn lang zo vrolijk niet en groeten dan ook niet op straat, dat valt me als eerste op.
Mijn huis staat in een wijk waar de BMW X3 op de oprit geen uitzondering is, wat kan het toch tegenstijdig zijn na alle krotten die ik onderweg gezien heb...
Er zitten overal grote hekken om de huizen en hangsloten op alle deuren. Nee het is mijn place to be niet, gelukkig vetrek ik morgen om 7.30 met Rafael de bergen en de Jungle in. Maar natuurlijk is het wel leuk om even gezien te hebben. Dan kan ik die van mijn lijstje schrappen...
morgen begint dus mijn werkelijke Honduras avontuur,
X
Diaan
ps Miek ben benieuwd naar je verhaal, mail je me?
Hey Sabin, wat tof je berichtje! alles goed met je? geen tandproblemen meer? Idd we hebben het uren over mijn plannen gehad, grinn ben bang dat dit zeker niet het laatste zal zijn...
Ennuhhh oh ja Lo Siento Hollanda ik snap dat jullie diep bedroefd zijn maar ik geniet nog even verder. Die oranje balonnen (Globos) vinden de kids hier prachtig!
even terug naar mijn busreis
In Tegucigalpa mogen we de bus even uit. We staan in de hoofdstad van Honduras. Ik heb een kaartje tot aan San Pedro Sula en laat mijn backpak dus liggen. Velen checken uit. Ik praat even met een man van hier en die verteld me dat er een bus direct naar Ceiba gaat. Shit dat hadden ze me niet verteld, wat zal ik doen? Ik moet eigenlijk naar San pedro Sula en daar de bus nemen naar Cieba. Ik besluit uit te checken en de andere bus te gaan zoeken. Dit blijkt een andere organisatie en pak een taxi ernaar toe. Ik heb een half uur want om 1 uur vertrekt die bus daar en het is nu dus al half 1. Op weg, binnen 5 minuten een taxi. Bus Christiana ken je die ....jajaja. Okay mooi. Ik leg uit dat ik er om 1 uur moet zijn en hij geeft gas. Helaas is het erg druk op de weg en hij besluit binnendoor te gaan. Over een weg met gaten en keien en andere ellende. we rijden echt door de ghetto van de hoofdstad en wat ik allemaal zie is nou niet echt vrolijk. We komen weer bij de doorgaande weg, 15 miuten later en hij gaat even tanken....NEE!! shit Ik vraag hoe ver is het nog, maar dat weet hij niet precies. Okay relax Diaan, relax. 4 minuten later rijden we weer, maar hij stopt ook weer. Stapt uit en gaat zijn wiel verwisselen. Lekke band, ja hoor, heb ik dat. Niet plat of zo maar te zacht dus weg ermee... Ik heb werkelijk nog nooit iemand zo snel een wiel zien verwisselen maar die bus kan ik wel shaken. Ach er rijden er vast nog wel andere ook. Wiel zit erop hij geeft gas en om de hoek, ja ik was ook even beduusd, om de hoek iets van 500 meter verder zijn we bij het busstation. Had hij nou echt niet even door kunnen rijden? Het is 5 voor 1, ruim op tijd dus. Ik geef hem geld en ren naar binnen. Hallo, ik wil met de bus naar Ceiba kan dat nog? Ja hoor, kost 12 dollar, duurt ongeveer 7 uur en hij gaat om half 3....WAT? half 3...hahahah ik lach, niks 1 uur. Alle stress voor niks, okay doe maar een kaartje. Ik plof op de stoeltjes en ja hoor NL Russia op TV, net begonnen. Ik installeer mezelf met water en de koekjes van daarstraks en ga ervoor zitten. Zoals jullie weten wordt het spannend en ik spring zo af en toe van mijn stoel fo durf niet te kijken. na 20 minuten staat iedereen van de bewaking, de kaarjesverkoper, de andere reizigers bij me. Ze snappen er niks van, wat is er met die Chica aan de hand. Nou uhhh Soy de Hollanda! snappie! Ze vinden het prachtig en komen er allemaal bij zitten. Maar ik krijg het gevoel dat ze meer naar mij kijken dan naar dat beeldscherm...want waarom zit ze nou toch achterste voren op haar stoel....nou ik durf gewoon niet te kijken.. Hele verhalen krijg ik en na de 1-0 leven ze allemaal met me mee. Naturlijk wordt het 1-1 en ze juichen mee, feliciteren me en vragen of ik nou nog zo zenuwachtig ben..ikkuh nee hoor! haha De verlening begint maaar de bus moet zo weg. Ach pech denk ik nog, nou niks pech. Iedereen blijft zitten inclusief de driver van de bus en we kijken de wedstrijd af inclusief verlening.
Dikke pret hebben we totdat het fout gaat en Russia er ff 2 inschiet. Ze leven met me mee. Krijg klopjes op mijn schouder en ze vertellen me dat Nl best een goed team is. Okay okay, thanx allemaal. Ik wil nog even water kopen en plassen maar die bus moet weg, we zijn al bijna een uur te laat. Ik vraag het en het is okay. Ik ren naar de cafetaria en hoor de bus toeteren, shit! nou niks shit, de driver roept dat ik echt niet hoef te rennen. Tranquilo Diaan, no afaya..
Dan echt op weg, honduras here i come! De driver gaat zitten en geeft gas, en hoe! ik weet niet wat ik meemaak. Hij snijd alle bochten, haalt alles in. Toetert naar alles wat te langzaam rijd, rijd op de linkerbaan en na 15 minuten heb ik het idee dat ik al 4 keer dood ben gegaan en al zeker 56 keer invalide ben geraakt... Ik kruip in mijn hoekje leg mijn benen op de zitting naast me en kijk niet meer. Mijn hemel...hij rijd deze weg natuurlijk zo vaak en kent de wegen, hij zal vast wel weten wat hij doet. Maak me er niet druk meer om en ik lees en kijk en leer nog wat. Om 6 uur stoppen we om even de benen te strekken, te plassen en om wat eten te kopen. En tjakka daar gaan we weer, het lijkt wel een rollerghoster. Ik praat nog even met een medepassagier en het wordt donker. De bus heeft geen airco, geen verlichting nada. Dus Ipodje op en lekker liggen. Dan besluit de driver er een disco van te maken. Keihard de muziek aan en ik hoor mijn eigen Ipod niet meer. Na een uurtje stopt de muziek, dus Ipodje weer op. Om 9 uur ben ik in Ceiba en bere trots dat ik dit ff voor elkaar heb. Later hoor ik dat als ik in de eerste bus was blijven zitten ik hier nooit meer aangekomen was omdat er na 6 uur geen aansluiting meer is vanuit San Pedro. Ik bel Rafael en hij pikt me op en brengt me naar het vrijwilligershuis. Ik heb een prima kamer en ga nog even bij Lizzy kijken. Zij werkt hier in het vrijwilligersproject en woont om de hoek. Bij Lizzy is een groot feest aan de gang, alle vrijwillgers, wat locals en nou ja ik weet niet wat er allemaal rond liep. Lizzy is van oorsprong Rotterdamse en geeft hier les aan de locals. Of ik sap wil of iets sterkers, nou uh ...mag ik dat laatste? Een Cubra Libre erbij en ik praat en lach met iedereen. Er zijn nog meer hollanders die hier werken. Leuk om alle verhalen te horen. Om 12 uur gaan ze naar de kroeg want de drank is op. Ik ga naar huis, het was een lange dag. Vandaag heerlijk tot 9 uur uitgeslapen en een van de dames hier in het vrijwilligershuis maakt een lekker ontbijtje voor me. Ik ga zo even lopen, moet geld halen en water kopen. Om 1 uur komt Rafael me ophalen en vertrekken we naar het vrijwilligersproject in de bergen. Daar heb ik mijn lessen en zal ik gaan raften, klimmen, Canopy, paardrijden en nog veel meer. Ik slaap in de Jungleriver Lodge. Wowowowo heb er zin in al mis ik wel mijn Granada en het gevoel wat ik daar had! Maar snel hopen op veel afleiding ...
zal het nog goed komen met me?
x
Diaan
Ha Rafael belde me net, hij komt me morgenochtend halen het is slecht weer in de bergen en zo kan ik de stad ook nog even bekijken. Heb 2 uurtjes rondgelopen en Alexandrium 4 gevonden, mezelf en roze zonnebril kado gedaan en geld gehaald. Dan kan ik vanaf nu zeggen dat het aan de bril ligt...
Ik kreeg daarstraks ook nog een prima lunch van Layra, ze werkt ook hier maar is van Honduras. De meesten hier in huis komen werkelijk overal vandaan maar niet uit Honduras. Het is best een gote organisatie. Heb al 6 mensen gesproken die hier vrijwilligerswerk doen en in dit huis wonen.
Ceiba is op geen enkele manier te vergelijken met Granada ondanks dat het ook een grotere stad is. Ze hebben hier het toerisme ontdekt denk ik. Snap ik ook wel want we zitten hier aan de caribean, de stad ligt tussen het strand en de bergen in. Een toplokatie kan je wel zeggen. Maar de mensen zijn lang zo vrolijk niet en groeten dan ook niet op straat, dat valt me als eerste op.
Mijn huis staat in een wijk waar de BMW X3 op de oprit geen uitzondering is, wat kan het toch tegenstijdig zijn na alle krotten die ik onderweg gezien heb...
Er zitten overal grote hekken om de huizen en hangsloten op alle deuren. Nee het is mijn place to be niet, gelukkig vetrek ik morgen om 7.30 met Rafael de bergen en de Jungle in. Maar natuurlijk is het wel leuk om even gezien te hebben. Dan kan ik die van mijn lijstje schrappen...
morgen begint dus mijn werkelijke Honduras avontuur,
X
Diaan
ps Miek ben benieuwd naar je verhaal, mail je me?
Hey Sabin, wat tof je berichtje! alles goed met je? geen tandproblemen meer? Idd we hebben het uren over mijn plannen gehad, grinn ben bang dat dit zeker niet het laatste zal zijn...
Ennuhhh oh ja Lo Siento Hollanda ik snap dat jullie diep bedroefd zijn maar ik geniet nog even verder. Die oranje balonnen (Globos) vinden de kids hier prachtig!
-
22 Juni 2008 - 17:01
Remon Lispet:
Wat een verhaal.. en vooral AVONTUUR! Waarom ga JIJ geen avonturenroman schrijven (inDIANA jones)? Aktie genoeg, of laat je al deze verhalen bundelen en uitgeven?
Ga zo door!
Remon -
22 Juni 2008 - 18:37
Tia:
zondag 20.34 uur
tuurlijk gaat t goed komen chica!!!wat een busreis zeg hihihi, maar je bent er toch maar heel aangekomen.
en nu OP naar nieuwe belevenissen, je gaat steeds leuker schrijven...meis geniet lekker
dikke kus van TESS
p.s hoeveel foto´s heb je al gemaakt? -
23 Juni 2008 - 15:48
Yann:
Hartstikke leuk om je verhaal te lezen!
Mocht je ooit terug willen naar San Pedro Sula en daar vrijwilligerswerk willen doen, stuur mij dan een mailtje. Ik ben de vrijwilligers coordinator van Hogar de ninos Emanuel in SPS.
Hoop van je te horen,
Yann Copley
volunteeremanuel@yahoo.com -
23 Juni 2008 - 18:08
Tia:
we hebben hier nog een HELEBOEL oranje Globos liggen echt je mag ze allemaal hebben-ik ben nog steeds aan het bijkomen, zo´n wedstrijd is heel slecht voor je bloeddruk hoor, maar goed t leven gaat verder en zeker voor jou... geniet lekker we wachten de rest van je verhalen met spanning af
dag lieverd
un beso de TESS -
23 Juni 2008 - 20:21
Marijke:
Hola Diana! Wat een leuk en inspirerend verhaal!Op zoek naar reisinfo kwam ik jouw site tegen.Ik denk erover om half juli naar Nicaragua te gaan om Spaans te doen.Kort dag, maar 't is niet anders.Misschien lukt het. Goede reis! -
24 Juni 2008 - 15:40
Tia:
PURA VIDA!!!!!!!!!!!
VIVA LA VIDA!!!!!!!!!
beso
TESS -
25 Juni 2008 - 19:09
Nancy:
he diaan,
zo leuk om al je verhaaltjes te lezen!!! ik lees ze trouw allemaal. als ik weer een paar dagen niet achter de computer ben geweest lees ik er meerdere achter elkaar. ik vind je wel stoer hoor zo helemaal alleen al die avonturen beleven!!!
sinds vorige week heb ik zwangerschapsverlof heerlijk alles in mijn eigen tempo doen. de babykamer is klaar op een lamp na. alles loopt voorspoedig gelukkig. ze is al helemaal ingedaald en maakt het goed in mijn buikie!!
wanneer kom je nu precies terug? dan spreken we snel af want ik wil echt je foto's zien! raar hoor dat je helemaalk aan de andere kant van de wereld zit.
veel plezier nog maar dat gaat jou zeker lukken, doe voorzichtig!!!
xxxxx -
25 Juni 2008 - 21:45
Hoi Daan:
zo te horen gaat het nog allemaal goed nog veel plezier verder tot horens
dikke kus
mar en roel -
26 Juni 2008 - 09:13
Joke:
Oooh Diaan, dit is zo super!! Wat een levenservaring. En wat een avontuur. Ik vind het echt super gaaf om je verhalen te lezen. Laat me je nieuwe adres maar weten als je daar een leuk huisje hebt. We komen langs hoor.
Nou, ik ga binnenkort ook weer verhuizen. Ben nog niet eens klaar in dit huis haha.
liefs, Joke -
26 Juni 2008 - 15:39
Tia:
het zal wel aan mij liggen maar na zondag de 22e heb ik geen nieuw verhaal meer van je gezien, het is nu donderdag 17.38 uur dus daar zitten een paar dagen tussen, heb je geen verbinding,of ben je aan het raften of zo hihi
kus
TESS -
26 Juni 2008 - 20:57
Sacha:
HIEP HOI HIEP HOI
Ik ben geslaagd....
Wanneer komt er een nieuw verhaal?????
xxx -
27 Juni 2008 - 16:56
Taantietje:
een chica uit den haag
das echt een reuze plaag
ze gaat om te kijken
naar armen en rijken
maar de mooien die ziet ze te graag!!!!!! -
27 Juni 2008 - 19:57
Margreet:
Diaantje, Hier Greetje uit de polder.. zo voel ik me in ieder geval wel als ik al die verhalen van je lees. Het is een aaneenschakeling van avonturen en spannende ontmoetingen. GEWELDIG om te lezen, het is echt jouw ding. GENIET GENIET GENIET ervan en vooral HAVE FUN (maar das niet zo'n probleem he ;-)!!!
liefs -
27 Juni 2008 - 20:44
Claudia:
Hee Daan!
Ben er eindelijk eens voor gaan zitten om al je avonturen te lezen, en grappig direct na Margreet haha (NIET afgesproken dit!!).
Wat een verhalen kun jij schrijven en wat een gave dingen maak je mee. Fijn dat je zo super ontvangen bent bij dat gezin en dat iedereen overal zo lief voor je is.
Jammer dat we nog even op de foto's moeten wachten, we moeten maar een ochtendje vrij houden op de planning als je terug bent!
Geniet van je mooie reis!!
Reageer op dit reisverslag
Je kunt nu ook Smileys gebruiken. Via de toolbar, toetsenbord of door eerst : te typen en dan een woord bijvoorbeeld :smiley
