gekkenhuis
Door: Diana
Blijf op de hoogte en volg Diana
23 Januari 2010 | Nicaragua, Granada
het is 11 januari, we staan vroeg op pakken de laatste dingetjes in en vertrekken naar Managua. De maand met mijn ouders zit erop, we checken in, zeggen gedag, zwaaien nog 10 keer en dan is het echt waar...ze lopen door de poortjes en ze zijn weg.. met hier en daar een traantje lopen we terug naar de bus. Wat een geweldige maand hebben we samen gehad. En wat voelt het dan klote om ze te zien vertrekken. Eenmaal terug in Granada ben ik stil, Emerick besluit lekker samen te gaan ontbijten en dat doen we dan ook uitgebreid. Als we terug thuis zijn is het stil, Charlie loopt te mekken en snapt niet waar iedereen gebleven is...hij loopt maar rond te mauwen.. Tja Charlie ze zijn weg hoor, dus kom maar ff hier krijg je van mij een knuffel en doen we nog een keer de bokslessen van paps. haha Dat moet ik ff uitleggen natuurlijk, Charlie mijn katje zat iedere ochtend naast mijn paps op de bank en ze zaten dan te boksen zoals mijn pa dat noemde.De kleine kat zat dan op zijn gat met zijn voorpootjes omhoog mijn pa uit te dagen, alsof hij wil boksen.. Het was een supertijd, de afgelopen maand vloog voorbij alsof het niks was.
Pap, Mam, ik hoop dat we dit volgend jaar gewoon nog eens over mogen doen. We moeten tenslotte nog schildpadden kijken en ..tja er is zoveels moois hier zoals jullie nu weten, maar ik kom eerst naar NL hoor!! BELOOFD
En niet alleen mijn ouders maar ook Femke, een super lieve meid die zich helemaal aan het inzetetn is voor de kids, is ook weer terug naar huis en zo begint het leven hier weer een beetje normaal te worden. Ik doe wat achterstallig werk en ben weer aan de slag met de honkbalcompetitie voor de kids die volgende week van start gaat.
In Mochilas hebben we nu een groep vrijwilligers uit Holand die twee weken mee werken aan het bijbouwen van een klaslokaal op een van de schooltjes hier. En de eerste vergadering voor de basketbal zit er ook alweer op. Dan ben ik zaken aan het voorbereiden voor een te grote groep en zo moeten er dus meer bedden komen. Tja kan wel zeggen dat het een klein gekkenhuis is hier nu. EN gelukkig maar, niks doen is soms leuk maar zo met al het werk hoef ik niet zo vaak te denken aan de weekjes met mijn ouders. En mis ik ze niet TE veel.
Tussen al het werken en het regelen heb ik van de week met de manager van La Esperanza een gesprek gehad en dit moet ik jullie echt even vertellen. Ze zijn enorm onder de indruk met de resultaten die we bereikt hebben met de kids de agelopen Basketbalcompetitie. De kids zijn zo veranderd, hebben meer selfrespect, weten samen te werken komen op tijd, en hebben genoten van de sport. La Esperanza heeft ons gevraagd om officieel te gaan samenwerken. Zijn willen voor alle vijf de scholen die ze hebben georganisserde sport gaan aanbieden.
Het lijkt me geweldig dit te kunnen realiseren.
We starten dus nu ook via deze weg de fundraising en gaan op zoek naar vrijwilligers die de projecten gaan leiden. Een enorm succes dus, want La Esperanza is een van de grotere organisaties hier en heeft gemiddeld 40 vrijwilligers rondlopen in Granada. Sport is een geweldig middel om deze kids te kunnen helpen.
Als laatste wil ik iedereen bedanken voor alle lieve berichtjes bij de laatste blog.
Het is gewledig om te lezen dat jullie nu na bijna een jaar nog steeds zo met ons meeleven.
Het doet ons enrom goed, dus GRACIAS A TODO
een hele dikke knuffel aan iedereen
ik ga weer even verder met het gekkenhuis
xx
Pap, Mam, ik hoop dat we dit volgend jaar gewoon nog eens over mogen doen. We moeten tenslotte nog schildpadden kijken en ..tja er is zoveels moois hier zoals jullie nu weten, maar ik kom eerst naar NL hoor!! BELOOFD
En niet alleen mijn ouders maar ook Femke, een super lieve meid die zich helemaal aan het inzetetn is voor de kids, is ook weer terug naar huis en zo begint het leven hier weer een beetje normaal te worden. Ik doe wat achterstallig werk en ben weer aan de slag met de honkbalcompetitie voor de kids die volgende week van start gaat.
In Mochilas hebben we nu een groep vrijwilligers uit Holand die twee weken mee werken aan het bijbouwen van een klaslokaal op een van de schooltjes hier. En de eerste vergadering voor de basketbal zit er ook alweer op. Dan ben ik zaken aan het voorbereiden voor een te grote groep en zo moeten er dus meer bedden komen. Tja kan wel zeggen dat het een klein gekkenhuis is hier nu. EN gelukkig maar, niks doen is soms leuk maar zo met al het werk hoef ik niet zo vaak te denken aan de weekjes met mijn ouders. En mis ik ze niet TE veel.
Tussen al het werken en het regelen heb ik van de week met de manager van La Esperanza een gesprek gehad en dit moet ik jullie echt even vertellen. Ze zijn enorm onder de indruk met de resultaten die we bereikt hebben met de kids de agelopen Basketbalcompetitie. De kids zijn zo veranderd, hebben meer selfrespect, weten samen te werken komen op tijd, en hebben genoten van de sport. La Esperanza heeft ons gevraagd om officieel te gaan samenwerken. Zijn willen voor alle vijf de scholen die ze hebben georganisserde sport gaan aanbieden.
Het lijkt me geweldig dit te kunnen realiseren.
We starten dus nu ook via deze weg de fundraising en gaan op zoek naar vrijwilligers die de projecten gaan leiden. Een enorm succes dus, want La Esperanza is een van de grotere organisaties hier en heeft gemiddeld 40 vrijwilligers rondlopen in Granada. Sport is een geweldig middel om deze kids te kunnen helpen.
Als laatste wil ik iedereen bedanken voor alle lieve berichtjes bij de laatste blog.
Het is gewledig om te lezen dat jullie nu na bijna een jaar nog steeds zo met ons meeleven.
Het doet ons enrom goed, dus GRACIAS A TODO
een hele dikke knuffel aan iedereen
ik ga weer even verder met het gekkenhuis
xx
-
24 Januari 2010 - 08:08
Jennifer:
he Diaan! Zo te lezen gaat het goed met je daar :) hier gaat het ook goed, Jack is inmiddels geboren en alweer bijna 5 maanden oud. ben wr 3 weken aan het werk en de rest is all the same ;)
Mn kerel is weer eens de hort op voor een paar maanden, dus mijn dagen gaan supersnel.
Hou je taai daar en de groetjes van mij!! -
24 Januari 2010 - 08:41
Tia:
hee meissie, tja time fly´s... je mams en paps missen jou, charlie, Emerick, de kids en alle andere lieve mensen daar ook heel erg hoor ze kunnen er niet vaak genoeg over vertellen en zijn nog steeds aan het wennen aan de kou want het het is weer wit buiten tja Hollanda hé
maar ze komen zeker weer terug hoor ze kan het niet vaak genoeg zeggen...
ik zie dat je het weer druk druk druk hebt, dus je bent weer in je element ga lekker door zo dan ben je helemaal happy en wij dan ook hihi
besito
abrazo
Maddy
-
24 Januari 2010 - 09:25
Toob Alers:
He Diaan. 2010 in full-swing zullen we maar zeggen. Hier in Holland een winters sfeertje, alweer sneeuw! Zo heb je het jaren niet en zo de hele winter door, wel gezellig. We zijn weer aan de slag ook alweer 3 weken. Hebben werk en hebben orde om zaken gesteld om van 2010 iets mooiers te maken dan van 2009. Crises kriebels nog stevig aanwezig in de Nederlandse eco. Volgende week met een nieuw bestuur een paar dagen skien in Gerlos nieuw netwerk andere kansen. Succes met alles daar en tot ziens of mails. Groetjes van Jolanda natuurlijk ook.
Hoi...oude kaas!
Toob -
25 Januari 2010 - 17:53
Corine:
Lieve Diaan,
Het is ook altijd heerlijk om je verhalen te lezen..en wat fantastisch dat je ouders het zo goed naar hun zin hebben gehad!
En als je naar nederland komt gaan we elkaar zien hoor! kussies vanuit Tilburg. xx -
27 Januari 2010 - 19:05
Hoi Daan:
we zijn weer helemaal op de hoogte door moeders ze heeft het vreselijk naar der zin gehad en je vader ook nou we horen gauw weer van je love you dikke kus mar en roel -
10 Februari 2010 - 06:51
Karin:
Lieve Diaan,
Weer heerlijk om alles te volgen ...
Wat leuk dat La Esperanza zelfs interesse heeft in jouw sport voor kinderen...
Geniet ...
Kusje
Reageer op dit reisverslag
Je kunt nu ook Smileys gebruiken. Via de toolbar, toetsenbord of door eerst : te typen en dan een woord bijvoorbeeld :smiley
