KAASkoppen - Reisverslag uit Granada, Nicaragua van Diana Steinmetz - WaarBenJij.nu KAASkoppen - Reisverslag uit Granada, Nicaragua van Diana Steinmetz - WaarBenJij.nu

KAASkoppen

Door: Diana

Blijf op de hoogte en volg Diana

21 September 2009 | Nicaragua, Granada

na 6 dunschillers jammerlijk de kreukels in geholpen te hebben ben ik best handig geworden met de kaas en het schaven. Heb geen pleisters meer nodig en alle vingers nog steeds aanwezig, de aanhouder wint he, zeggen ze.
Dan komt de dag dat Eva met haar ouders naar Granada komt. Heerlijke mensen die genieten van alles maar vooral van het weerzien met Eva na een jaar . En ze hebben groot nieuws ...Ze hebben een KAASSCHAAF, ja een echte uit Holanda...en KAAS...hoera we kunnen nu schaven tot we erbij neer vallen.
haha genoeg gekkigheid over kaas enzo.

Afgelopen weken druk bezig geweest met zwemlessen. Granada ligt aan een van de grootse meren van Latijns Amerika maar bijna niemand kan zwemmen. En voor ons Nederlanders is dit in deze tijd toch vreemd. En dus had ik beloofd dat ik de kids van Casa Xalteva zou menemen om ze zwemles te geven. Dit idee werd geboren op Zaterdag na de wedstrijden van de Basketbal. Nadat de kids me hoorde overleggen met een van de managers waren ze niet meer te houden. WE GAAN NU!!! werd er geroepen... NEE riep ik, jullie moeten echt even wachten..en dan die betreurde gezichtjes...we kunnen ook echt wel nu hoor probeerden ze nog eens. Ahhh....ahhhh... NEE NEE, we gaan maandag lieverds, dan hebben jullie een vrije dag van school en kan iedereen mee. Zo werd er maandag 1 uur afgesproken. Als ik aankom bij casa Xalteva, 5 minuten te laat zitten ze allemaal op de stoep voor de deur....JAAAA daar is ze... gillend rennen ze op me af...we gaan zwemmen we gaan zwemmen,,,,...jajajja lieverds maar even op het busje wachten de komt er zo aan ... 3 minuten later ...waar blijft het busje...hij komt zo jongens wacht nou nog even... dan komt het busje aanrijden en zijn ze niet meer te houden ..de deuren vliegen open en binnen enkele seconden zitten ze alle 15 binnen en moeten Larry, Bismarck en ik er ook nog bij..even proppen maar het lukt. Gillend vertrekken we, op naar een baaitje hier aan het meer. Voor ik ook maar structuur in de groep heb liggen ze allemaal in het water...dikke pret. Maar zwemmen kunnen ze niet dus oppassen geblazen.
De kleintjes die echt helemaal niet kunnen zwemmen blijven in het ondiepe. De grotere waarvan er 3 wel kunnen zwemmen duiken als gekken van de pier het meer in. EN dan begint het, armen en benen, ademen en je hoofd boven water houden. Het valt nog niet mee. Sommige geven niet op en blijven 3 uur lang oefenen. De hele tijd hoor ik Diana, Diana kijk kijk doe ik het goed...en zoef dan zie je dat gezichtje zo onder water verdwijnen....Ze kunnen daar gewoon staan dus ze komen wel weer boven maar toch..ik blijf maar tellen of ik ze allemaal nog wel heb.
Uiteindelijk lukt het Kevin om te blijven drijven en is zo trots en gelukkig dat iedereen hem na gaat doen. Dikke pret en daarna nog even lekker gek doen voor we terug gaan.
Met de belofte dat we zwemles hebben als ze vrij zijn had ik afgelopen dinsdag weer een dagje zwempret. Maar ben wel even van die bandjes voor om hun armen gaan kopen en voor de grote kids van die luchtbedjes...
Gevolg was dat er nu niemand meer bang was en nadat ze dus weer dat busje uit kwamen rennen doken ze zo de pier af het diepe in, ze hebben geen zwemkleding en trekken broek en shirt uit en duiken in hun onderboek zo het meer in ...ook die kleintjes...mijn hemel ....ze zijn niet meer te houden. EN ja na weer 3 uur oefenen zijn er grote vorderingen gemaakt. Alleen Samara heeft nog watervrees en zal nog even een keer met mij prive gaan oefenen. De rest doet zijn best en sommige kunnen nu al met 1 bandje blijven drijven.
Heerlijk om dat te zien, en dan is het tijd dat we terug gaan en roept Jose Ramon..Diana... uhh ja... je hebt gezegd dat als we vrij zijn dat we gaan zwemmen ..uhh ja..nou morgen zijn we ook nog vrij.....dus hoe laat gaan we dan ???...uhh lieverd... ik bedoel eigenlijk volgende week...we kunnen niet iedere dag ... en in gedachten denk ik .. hellupp dat overleef ik niet ..hhaha Doodmoe vertrekken we terug naar Casa Xalteva, het is maar 10 minuutjes rijden maar ze vallen al bijna in slaap.

Eenmaal terug krijg ik een hele berg grote knuffels en ploffen ze neer. Moe maar dolgelukkig. Volgens mij praat Kevin nu nog steeds alleen maar over het feit dat hij kan blijven drijven....hij kan ZWEMMEN en dat zullen we weten ook. de schat ....

Gister waren we op de helft van de Basketbal league en hadden we een speciale dag georganiseerd. Met de teams hebben we een optocht door de stad gelopen, met spandoek en veel herrie. Waarna we speciale trainingen hadden en daarna lekker wat drinken en koekjes. Het was een drukke dag en er moest van te voren veel geregeld worden, maar alles is prima verlopen. Volgende week starten de returns en dan de play offs. OOk hier boeken we veel vooruitgang. Het baldadige gedrag veranderd en ze leren echt samen spelen en respect te hebben voor anderen. En dat was echt wel anders met deze groep kids toen we begonnen twee maanden geleden.

okay okay genoeg over de kids, jullie snappen dat het druk was. Naast de kids had ik nog een bruiloft, ben ik lekker een avondje de kroeg in geweest met Eva en haar ouders, mijn huisje afgemaakt, een dagje op pad geweest met Leandro en oh ja ik had ook nog een Hostal....
En dan krijg je komende week een groep vrijwillgers die komen slapen en helpen ....dus ik ga vandaag en morgen lekker niks doen .....denk ik..


kus
ga nu een broodje kaas maken
grinnnn

Diaan


ohwwww vergeet ik toch helemaal te vragen wie wil er een zwemlesje sponseren??? kost 15 dollar in totaal en we kunnen 3 uur zwemmen met 15 kids. Ik hoef natuurlijk niet uit te leggen dat het belangrijk is enz...

http://kids.neys4u.nl/
reknr: 620267151, Den Haag
Gracias








  • 21 September 2009 - 05:19

    Karin:

    Lieve Diaan,

    Wat wij allemaal normaal achten... iedereen kan zwemmen, je gaat gewoon met 6 of 7 jaar op zwemles... Weer een kippenvelverhaal voor mij... zo mooi dat die mannekes die kans krijgen om binnenkort echt te kunnen zwemmen.... heerlijk ... jij verdient ECHT je HOLLANDSE KAAS hoor
    Wel een hele verantwoordelijkheid met zoveel kids die niet kunnen zwemmen het water in, ik kan me voorstellen dat je blijft tellen of je ze nog allemaal hebt ... pfff... Maar dat het FUN was zie je weer op de foto's, wat een stralende gezichtjes :-)

    Dikke kus,

    Karin

  • 21 September 2009 - 07:18

    Eelke:

    Heerlijk om te lezen, die verhalen van jou!
    Goed om te horen dat het daar zo goed gaat!

    Groetjes,
    Annet, Eelke en Sterre

  • 21 September 2009 - 12:53

    TIA:

    he kaas eter, wat een lief verhaal weer, het straalt er af die passie voor de kids, ze mogen blij zijn met jullie echt waar...
    jammer v.d. WK-baseball van Nica, maar gaat wel goedkomen hoor...
    liefs
    besito
    Maddy

  • 23 September 2009 - 09:22

    Do:

    het houdt niet op met dat enthousiasme van jou. Vandaag of morgen leer je ze nog vliegen, of ga jij ze zien vliegen. Het kan niet op van de pret. Hou het zo, en je krijgt een standbeeld!!!!!

  • 24 September 2009 - 01:19

    Femke:

    Hoi Diana!

    Momenteel zit ik nog in Buenos Aires, maar als ik die kant opkom wil ik zeker wel helpen met de zwemlessen e.d. Ik speel zelf waterpolo, dus kom maar met de lessen!

    Succes verder met alles en hopelijk tot over een paar weken/maanden!

    Besos

  • 24 September 2009 - 18:18

    Mariekske:

    Top! Je lijkt 'la Virgencita' in persoon wel!

Reageer op dit reisverslag

Je kunt nu ook Smileys gebruiken. Via de toolbar, toetsenbord of door eerst : te typen en dan een woord bijvoorbeeld :smiley

Diana

deze blog ben ik in 2008 begonnen om mijn ervaringen van mijn nieuwe leven in Nicaragua vast te leggen. Nu in 2022 gebruik ik deze ruimte om mijn ervaringen opnieuw vast te leggen, niet over het het leven als oprichtser van een stichting en niet als eigenaresse van een backpackershostal, nee het gaat nu over wat ik als resident in Nicaragua heb meegemaakt sinds de protesten in 2018 die het land en ook mijn leven volledig op zijn kop heeft gezet. Wat er met mijn leven gebeurd vanaf april 2018 kan je vanaf nu hier lezen, een nederlandse die opgroeide met alle vrijheden ennu in een land onder zware onderdrukking. veel leesplezier, Diaan

Actief sinds 08 Maart 2008
Verslag gelezen: 202
Totaal aantal bezoekers 118049

Voorgaande reizen:

06 Juni 2008 - 09 December 2010

Mijn eerste reis

23 Maart 2009 - 30 November -0001

Mijn nieuwe thuis in Nicaragua

Landen bezocht: