De maya ruines in Copan! - Reisverslag uit Copán, Honduras van Diana Steinmetz - WaarBenJij.nu De maya ruines in Copan! - Reisverslag uit Copán, Honduras van Diana Steinmetz - WaarBenJij.nu

De maya ruines in Copan!

Door: Diana

Blijf op de hoogte en volg Diana

06 Juli 2008 | Honduras, Copán

Zaterdagmiddag, na de lunch ben ik op pad gegaan naar de ruines de Maya net buiten Copan. Ze vertelden me dat het te lopen is en dat lijkt me wel wat. Even de juiste richting vragen en wegwezen. Op mijn slippertjes en camera mee. Na een half uurtje lopen ben ik er, koop een kaartje...tenmiste dat was ik van plan. Niemand bij de kassa, hebben ze geen zin vandaag of wat is dit. Een Man komt aanlopen en begint een heel verhaal, laat me op de maquette zien wat alles is en het ziet er spectaculair uit. Ik wil het park in.... en hij gaat op zoek naar de dame van de kassa! eindelijk komt ze aanlopen, maakt geen haast maar ach ik heb tijd! Koop een kaartje en ga naar binnen. As ik net 3 minuten binnen ben komt er een hele groep papagaaien aanvliegen..grappig denk ik, heb vanmorgen een vogelpark bezocht en nu vliegen ze zo op me af! Het zijn die hele grote rooie, jullie kennen ze vast wel. Gaaf om ze te zien vliegen en een herrie dat ze maken!
Maak nog een foto en loop verder, dan merk ik dat ik vandaag niet de slimste ben. Hoe kan je nu bedenken dat je op je slippers de ruines kan beklimmen.... ach ik probeer het gewoon, ben er nu toch en ga echt niet terug voor mijn schoenen. Hier en daar glibber ik want het is hier iedere dag noodweer. Echt Noodweer, het duurt maar een uurtje maar dan staan de straten wel blank. En zo is dus het park en de ruines superglibberig. vel 1x keer mega op mijn gat en ben van top tot teen oranje van de blubber. Ik loop, klim en klouter en zie zoveel moois dat ik er even stil van ben. Als ik op 1 van de tempels zit en lekker zit te staren naar al het moois gaat het weer regenen...en hard ook...shit geen plu of zo ...shit shit, wat nu... ik kruip onder een afdakje van een ruine waar je eigenlijk niet mag komen maar ja...wat moet je dan he? Gelukkig ziet niemand me en na 10 minuten is het alweer droog! Zo loop ik heerlijk de hele middag door het park en maak bergen foto's. Ik kom de dames van het kerkelijk gezelschap ook weer tegen, nee eigenlijk zagen ze mij en hoorde ik vanuit de verte al ...HEY DIANA!! haha toch gek zo tussen die ruines je naam horen roepen. We kletsen nog even en dan begin ik aan de terugweg! Als ik het dorp weer in loop heeft Manuel me alweer gezien... en hij loopt weer gezellig mee. Ik ga eten en zeg hem dat hij me vandaag verder met rust moet laten. Dat ik alleen reis en dat ook gewoon leuk vind en dus niet iedere seconde iemand mee wil hebben..hij snapt het niet...maar das jammer voor hem. Ik loop door, en tja ben depri....hoef ik jullie niet uit te leggen toch?
Zondagochtend nog paardrijden en dan is het voorbij!!! Voorbij !! ik moet ineens denken aan een liedje van Paul de Leeuw,....Voorbij....

Ik ga nooit meer op vakantie..... wat een klote gevoel is dit zeg als je weet dat het erop zit en tja ....gewoon ...VOORBIJ!!

Na het eten ga ik bij Herman zitten, een van de jongens die hier kettinkjes enzo verkoopt. We zitten midden op straat en kletsen nog wat maar dan is het echt tijd om te gaan slapen....loop terug naar mijn hostal en het Noodweer breekt weer uit.....


Daar loop ik dan, in de regen...

voorbij....
voorbij...

  • 08 Juli 2008 - 11:43

    Jo:

    Oh wat is dat een klote gevoel!!! Voorbij is echt een klote woord. Het is wel over maar nog niet voorbij. De herinnering en de ervaring neemt niemand je af en jij gaat echt wel terug!!
    liefs, Joke

  • 08 Juli 2008 - 14:33

    Sabine:

    Wat een maand heb jij achter de rug en tja....helaas komt aan alles een einde snik snik.
    Begrijp dat het hier niet bij blijft, toch plannen om ooit echt NL te verlaten???
    sterkte met je terugkeer in het regenachtig, kille NL, suc6 X Sab

  • 08 Juli 2008 - 15:52

    TIA:

    jezus wat ben je afgevallen, smal bekkie joh!!!en het is hier maar 19 graden en aan het stormen en het giet af en toe zo giga dat we minimaal denken dat we in de jungle zitten hihihi typisch...
    ennuuh ik zie dat je alweer een aardige fanclub hebt!!! plaatjes hoor...neem je dr één mee?? Copan was dus de moeite waard, gaaf hoor zo in je uppie lekker slenteren daar
    en ja ik moet echt zeggen dat al die weken als een razende voorbij zijn gevlogen hoor, zal voor jou ook wel zo voelen,'t zit er weer op voor je, klote hé, die heimwee zul je nog wel een poosje hebben,
    lieverd
    sterkte met afscheid nemen!!!
    hou je taai
    mucho xxxxxxx
    TESS

Reageer op dit reisverslag

Je kunt nu ook Smileys gebruiken. Via de toolbar, toetsenbord of door eerst : te typen en dan een woord bijvoorbeeld :smiley

Diana

deze blog ben ik in 2008 begonnen om mijn ervaringen van mijn nieuwe leven in Nicaragua vast te leggen. Nu in 2022 gebruik ik deze ruimte om mijn ervaringen opnieuw vast te leggen, niet over het het leven als oprichtser van een stichting en niet als eigenaresse van een backpackershostal, nee het gaat nu over wat ik als resident in Nicaragua heb meegemaakt sinds de protesten in 2018 die het land en ook mijn leven volledig op zijn kop heeft gezet. Wat er met mijn leven gebeurd vanaf april 2018 kan je vanaf nu hier lezen, een nederlandse die opgroeide met alle vrijheden ennu in een land onder zware onderdrukking. veel leesplezier, Diaan

Actief sinds 08 Maart 2008
Verslag gelezen: 203
Totaal aantal bezoekers 118074

Voorgaande reizen:

06 Juni 2008 - 09 December 2010

Mijn eerste reis

23 Maart 2009 - 30 November -0001

Mijn nieuwe thuis in Nicaragua

Landen bezocht: