mijn kinderen
Door: Diana
Blijf op de hoogte en volg Diana
06 Januari 2009 | Nicaragua, Granada
Gister was weer een heerlijke dag. Smorgens moest ik om half 10 even langs de advocaat om de contracten op te halen en daarna om 10 uur een afsrpaak met Casa Xalteva ( Jose Luis) Dus om half 9 opstaan evendouchen ontbijten en dan met een taxi opp pad. Het is dicht bij maar met zoveelkilo spullen voor de kids toch maar de taxi. Natuurlijk kwamen we te lata bij de advocaat maar He het is Nica en tegenwoordig ben ik ook Nica en dus kom je te laat. Wat uiteraard geen probleem is. De contractemn moesten nog even gekopieerd worden en dus dat duurde weer even. Uiteindelijk kom ik dan ook een uur te laat bij Casa Xalteva. Alle kids, Jose Luis, en zlefs de oprichter dr. Ken staan op me te wachten. Luis vertelde de kinderen dat ik de chica ben die alle spullen had opgestuurd. Demeesten wisten het wel maar er waren ook weer nieuwe. Dus even uitleggen. Jose luis houd een speech en dan mag ik! Ik vertel ze dat ik een stichting heb en geef ze alle spullen. Door het dolle waren ze. De voetballen en Basketballen worden gelijk met een fietspomp opgeblazen... jajaja ze zijn inventief.. en hup rennen maar! De kleding was ook weer erg welkom. Dan met z'n allen op de foto en uitgebreid kletsen. Uiteindelijk neem ik het woord en vraag Luis Jose om bij te komen, ook voor hem heb ik een kadoo! Ik geef hem de cheque! de cheque waarop staat dat we hem $500 dollar geven om het dak verder te kunnen repareren. Dolgelukkig en apetrost dus ook met hem op de foto. Een heerlijek ochtend die zo duidelijk maakt dat ik echt wat kan betekenen voor de kids en Casa Xalteva. Dan vraagt Jose Luis of we de samenwerking kunnen uitbreiden, hij zal de vrijwillgers naar mijn Hostal sturen en hij is bezig met de littel leguw. In februari starten ze en ja ze hebben zo onwijs een tranier coach nodig! Dus ja ik ben aangenomen. We gaan verder praten met La esperanza mijn andere project, we gaan zorgen dat deze twee partijen gaan samenwerken wat zal leiden tot de competetie waar we zo lang voor hebben moeten knokken.
Het is zo heerlijk om op deze manier met de mensen te werken. Alle kleiding die ik heb mogen ontvangen, de schoenen, de honkbalspullen alles is zo onwijs goed terecht gekomen. Ik had echt even de rillingen. Een van de kids kwam heel trots laten zien dat hij onze schoenen aan had! een weet je, de maten die ze niet konden gebruiken hebben ze verkocht zodat ze weer andere schoenen konden kopen die wel passen.
Nayiba, Oscarin, pancho...alle kids...de lachende gezichten ..een dreumes van 3 met een enrome bal die ze niet meer wil los laten... ik kan het echt niet uitleggen...
Dr. Ken en Jose Luis bedanken ons voor alles en ik ga met een gevoel de deur uit die ik op geen enkele manier kan omschrijven en dus laat ik het zo... je had erbij moeteen zijn.... en als ik zo de reacties lees, hoop ik echt dat jullie ooit erbij ZULLEN zijn!
Deze kindeen zonder ouder, mishandeld..en erger... ze hebben mijn hart gestolen! Ongelooflijk dat ik met jullie hulp, de kids, blij kan maken maar vooral om ze een ietsje beter aangenamer leven kan geven.
Vandaag ben ik bij de drukker geweest en de vistekaartjes voor Hostal Mochilas zijn in de maak morgen een proefje..haha das snel!
Ook de contracten voor het personeel geregeld, die hadden ze dus niet en ik wil gewoon alles goed geregeld hebben, dus verzekeringen afgsloten voor ze en de contracen laten maken. Het vakantie gevoel heb ik dus niet echt, maar genieten doe ik meer dan ooit!
spreek jullie snel, veel knuffels
Diaan
Het is zo heerlijk om op deze manier met de mensen te werken. Alle kleiding die ik heb mogen ontvangen, de schoenen, de honkbalspullen alles is zo onwijs goed terecht gekomen. Ik had echt even de rillingen. Een van de kids kwam heel trots laten zien dat hij onze schoenen aan had! een weet je, de maten die ze niet konden gebruiken hebben ze verkocht zodat ze weer andere schoenen konden kopen die wel passen.
Nayiba, Oscarin, pancho...alle kids...de lachende gezichten ..een dreumes van 3 met een enrome bal die ze niet meer wil los laten... ik kan het echt niet uitleggen...
Dr. Ken en Jose Luis bedanken ons voor alles en ik ga met een gevoel de deur uit die ik op geen enkele manier kan omschrijven en dus laat ik het zo... je had erbij moeteen zijn.... en als ik zo de reacties lees, hoop ik echt dat jullie ooit erbij ZULLEN zijn!
Deze kindeen zonder ouder, mishandeld..en erger... ze hebben mijn hart gestolen! Ongelooflijk dat ik met jullie hulp, de kids, blij kan maken maar vooral om ze een ietsje beter aangenamer leven kan geven.
Vandaag ben ik bij de drukker geweest en de vistekaartjes voor Hostal Mochilas zijn in de maak morgen een proefje..haha das snel!
Ook de contracten voor het personeel geregeld, die hadden ze dus niet en ik wil gewoon alles goed geregeld hebben, dus verzekeringen afgsloten voor ze en de contracen laten maken. Het vakantie gevoel heb ik dus niet echt, maar genieten doe ik meer dan ooit!
spreek jullie snel, veel knuffels
Diaan
-
07 Januari 2009 - 06:36
Erik:
wij gaan er zeker een keer bij zijn!
Liefs
Erik -
07 Januari 2009 - 11:25
Dorothée:
je enthousiasme is hartverwarmend. Ga zo door en toi, toi, do -
07 Januari 2009 - 16:52
TIA:
ja hoor zit hier met een dikke strot als ik je verhaal lees, zie zo al die mooie koppies voor me
en ja daar doe je het toch voor nietwaar?
maarruh zorg je er wel voor dat je niet te moe terugkomt... hihi anders moet je nog ff op vakantie om bij te komen
chica geniet nog die laatste dagen
beso
kan ik alvast een kamer bespreken, want volgens mij wil iedereen langskomen
-
08 Januari 2009 - 20:28
Ineke Mos:
Wat zal jij je geweldig voelen. Je eigen hostal, al die blije kinderen en vrienden.
Heel veel geluk en een fantastisch 2009 gewenst. Volgens mij kan het al niet meer stuk.
groetjes
Reageer op dit reisverslag
Je kunt nu ook Smileys gebruiken. Via de toolbar, toetsenbord of door eerst : te typen en dan een woord bijvoorbeeld :smiley
