54 hechtingen en dan op een paard?

Vanmorgen werd ik bruut wakker gemaakt door mijn telefoonwekker. Eruit Diaan, eruit, hoor ik hem roepen, nou ja niet echt natuurlijk maar toch! Ik sta op zoek een broek met iets van pijpen eraan en mijn bergstappers want ik ga paardrijden. Lekker stoer de bergen in langs de plantages en een tabaks bladerendroogerij. (das een woord voor scrabble...32x woordwaarde...toch?)Om 6.45 loop ik mijn hostal uit en Manuel staat al te wachten. Maar ik schrik me het apenlazerus om het maar zo te noemen. HIj heeft 54 hechtingen in zijn kop vanaf zijn kruin naar zijn oor. Het ziet er niet uit. oorlel half er af enz... Dus ik vraag of hij wel okay is en wat er gebeurd is.... krijg me een vaag verhaal dat tie gevallen is maar ik geloof hem dus niet. Er is verder op zijn hele lichaam voor zover ik kan zien niks geks te zien alleen een mega wond op zijn hoofd. Alsof er een mega mes langs gehaald is.... Tja, nu ga ik twijfelen ...moet ik met hem de bergen in, 1 oog is weg, zijn tanden missen hier en daar, en nu dit, met andere woorden er gaat niet zoveel goed met die gast.
Ik besluit het te proberen en loop naar de paarden....maaarrrrrrrr er staat maar 1 paard.... voor mij!! hij gaat lopen omdat hij geen evenwicht heefd door het ongeluk...hij kan dus niet rijden... Ik klim op het beessie en we vertrekken. Met wel een naar gevoel moet ik zeggen. Dan pakt hij het touw en tja dit is geen paardrijden dit is pony park slagharen, wat een drama.... ik vraag of hij me los wil maken zodat ik zelf kan gaan rijden...ik weet de weg, ik red me wel.... Dat vindt hij geen goed plan en dus lopen we samen verder, zie je het voor je. Ik op dat paard hij ernaast met dat paard aan een touwtje... Eenmaal boven vraagt hij of het okay is...Nou nee Manuel..dit is geen paardrijden , maar ja hoe lag je uit wat ponypark slagharen is en dat je dat echt nooit meer wil... Dan laat hij me gaan, eindelijk....en zo ga ik in draf en galop terug. IPV van 3 uur ben ik na een uur terug en dan vraagt die halve zool ook nog of ik iets extras kan missen want hij heeft wat medische kosten gehad... Sorry Manuel ik betaal de volle mep okay, voor dat uurtje en verder niks....

Heb wel met hem te doen, maar ik kan niet iedereen gaan helpen die iets heeft hier...dus sorry! Ik vertrek en ga terug naar mijn kamer, lekker douchen en ontbijten. Na het ontbijt op jacht naar een kaartje voor de bus. Ook dat lukt en om 2 uur vandag vertrek ik naar San Pedro Sula waar ik dan vanmiddag en vanavond nog heb. Morgen om 5 uur incheckenen en om 7 uur vliegen.

En zo loop ik de laatse uurtjes hier nog door de stad en drink nog wat. Mijn spullen zijn ingepakt en tja ....dat was het dan.
Dat was het dan, maar wat was het dan...een reis, nee een vakantie, nee het was een levenservaring!! Het heeft me doen nadenken over vele dingen in mijn leven....

Dag, Granda, Dag Vulkanen, dag Lago, dag rots, dag rivier en vooral dag alle lieve vrienden, wat zal ik jullie missen.
Adiosssssssssssssssssssssssssss en tot snel







mijmeren
terug naar Granada, terug naar de pure echte authentieke stad en zijn mensen. De stranden, het meer en de vulkanen. Nu na 2.5 week Honduras is het nog geen seconde uit mijn hoofd geweest. Het was mooi, en ik ben veel ervaringen rijker.
Het reizen zelf, dus echt letterlijk het verplaatsen van was ook een feest op zich maar ik kan niet wachten tot ik weer mag lopen door de straten van mijn Granada!!










Ger en Marlies, GO for it!!!
Granada IS THe PLACE TO BE; believe me....
ALs de bearded en de Hut het niet worden gewoon gaan. Geloof me werken kan je daar echt wel!!
kus en hoop jullie heel snel weer te spreken, das dan weer het leuke aan terug zijn . EN dat geld natuurlijk voor iedereen, Maar wel in het spaans natuurlijk!!

Whieuuuuwwwww, bumpu, hoppah....
ik zal het allemaal nooit meer vergeten..........................

kus