deel 2 van mijn reis naar Copan

En zo moest ik gisteravond halverwege mijn verhaal stoppen. Ik heb nu even een break dus snel mijn verhaal afmaken en weer weg.
Donderdagochtend om 9.30 zit ik dan in de taxi en wil hij weer met me trouwen... ik leg uit dat ik het nu echt niet leuk meer vind en hij stopt. Dan wil hij me naar San Pedro Sula brengen een rit van 3 uur en ik hoef niet te betalen...mijn gevoel zegt niet doen Diaan...en dus doe ik het niet. Gelukkig heb ik in het Spaans geleerd wat "ik eis" is en zeg dat ik eis dat hij me bij de bus afzet en uiteindelijk doet hij dat ook. Met veel tegenzin, want een gratis rit wie slaat dat nu af?? Nou ik dus, en het was een goede beslissing want onderweg begint hij weer mijn hand te pakken en er kusjes op te geven...Ben het zat, mis mijn River Lodge nu al, daar is iedereen lief en ze behandelen me tenminste normaal.
Eindelijk zie ik dan de Diana Express... ik stap uit de taxi geef hem het geld en zeg gedag. Een jongen pakt direct mijn backpack en rent voor me uit. Wat gebeurd er... hey mijn tas... Maar hij begreep dat Ik naar San pedro Sula wil en de bus staat op punt van vertrekken. Dus snel instappen, moet ik geen kaartje kopen? Nee is wel goed ga nu maar zitten ... okay okay okay .. snap er niks van maar zal wel, ik ga zitten en hoor het wel. Het is een lange reis en onderweg hoor ik dat deze bus ook direct door gaat naar Copan!! superbueno! ik val in slaap, mis mijn Rots, mijn vriendjes en het gevoel wat ik daar had. Onderweg stoppen we twee keer om te eten en te plassen en in de namiddag zijn we dan eindelijk in Copan. Deze reis ging echt goed, tja tis Diana express of niet ...grinn!
Ik weet een goed hostal en vind het snel, Pasado Belsy. En wow, een mooie kamer met warm water!! een echte douche! Ik gooi mijn spullen neer en slenter door de straten. Eindelijk, eindelijk zie ik het echte Honduras, de mannen dragen laarzen en gote hoeden en iedereen is hier aardig en behulpzaam. Jammer dat ik hier maar 3 dagen heb denk ik als ik door de straten slenter...Ik vind na even zoeken en vragen de pinmachine want Yo no tengo limpiras... zo das geregeld. Dan bloggen en eten. Om 11 uur stap ik mijn bedje in. Vanmorgen om 6 uur wakker en besluit door de stad te gaan lopen. Zo smorgens vroeg is het super rustig en niet te warm. Ik ontmoet Manuel op het plein. Hij geeft me een rondleiding en samen lopen we een half uurtje rond. Hij laat me het busstation zien en verteld dat de bus zondag om 7 uur al gaat..shit denk ik dan.. ik wil niet zo vroeg weg dan ben ik om 10 uur in San Pedro en wat WAT moet ik daar dan doen. Dan verteld hij dat er een lokal bus gaat om het uur...Esta bien voor mij! ik pak lekker smiddags de lokal kan mij het schelen.
We zoeken een restuarantje en ik ontbijt, spreek met hem af dat ik morgenochtend om 7 uur ga paardrijden met hem de bergen in! Hij gaat weer en ik bestel ontbijt. Naast me zitten een aantal meiden met omas en mamas te lachen. Ik moet uiteindelijk om hun lachen en zo ben ik gelijk hun vriendin. Moet met ze op de foto en we paten over holland...nee we hebben geen bergen en het is koud en grijs... Wat kost het om naar Hollanda te gaan... nou uhhh 900 euros voor een ticket... de jongste roept...daar koop ik een huis voor hoor mam... ik schiet in de lach. Ze besluiten niet naar Holland te gaan! En ik geef ze groot gelijk. Ze vragen me mee naar het park hier met de Loras en papagayas. Helaas red ik dat niet want ik moet nog eten. Ze vertrekken en wensen me alle goeds. Later spring ik in een tjuk tjuk zoef zoek karretje en laat me naar het park brengen. Jose haalt me over twee uurtjes weer op, de bestuurder van de tjuk tjuk zoef zoef.. Het is een mooi park, met veel groen midden in een koffie plantage. Er loopt een rivier doorheen die buiten zijn oevers treed omdat het onwijs veel geregend heeft. Ze doen goed werk hier in het park. Ze vangen alle vogels op die in huiselijke omgeving verwaarloosd zijn. Het mag niet, ook hier is het verboden om deze tropische vogels thuis te houden, maar het gebeurd erg veel. Ook veel vogels die in beslag genomen zijn door de Polica zitten hier. Ze herstellen maar kunnen niet meer terug naar de natuur. Goed werk dus en goed om te zien dat Honduras zuinig is op de natuur.
Maar dan kom ik natuurlijk mijn vriendinnen van het ontbijt tegen en we kletsen nog wat. Zo kom ik erachter dat er 1 man bij is en wel 20 vrouwen...beetje vreemd..ff vragen... Ze zijn een kerkelijke gemeenschap en hij is de pastoor. Het is een vrouwenuitje ..ohh okay! Dan vraagt een van de dames me te blijven en gaan ze bidden en zingen midden in het park. Ik krijg een kopietje van de Lyrics en besluit te blijven, gewoon om dit mee te maken. Ze vinden het geweldig dat ik blijf en probeer te snappen waar het over gaat. Voel mee een beetje opgelaten dat wel.
zo midden tussen al die lui die zingen en bidden... en waar ik eignelijk niks mee heb.
Maar dan moet ik weg, mijn tjuk tjuk geval is terug, netjes op tijd zoals afgesproken. Ik krijg knuffels en een folder wat ik maar is moet lezen. Vanaf nu zal Jesus over me waken, kan geen kwaad denk ik zo en vertrek.

Ik ga zo even wat eten en dan naar de Ruinas de Copan, het is erg warm dus ik doe rustig aan en het is best lekker hier want het internet cafe heeft airco!!!

Ja Hondras zoals ik het hier beleef is echt weer helemaal toppie. Het is weer Latina America met lieve mensen die je niet bedonderen en altijd behulpzaam zijn. In Mexico en Guatamala merk je dat er al veel toerisme is. Als je een foto wil maken staan ze al om geld te vragen, hier is dat helemaal niet zo. Ze gaan er voor staan en vinden het gewoon prachtig. Loop door de straten en kijk om je heen alleen dat is al een belevenis. Hoe lang zal het goed gaan voordat ook hier de mensen door hebben dat het toersime ze een rijker leven zal geven en ze hun pure eigen authentieke levensstijl opzij gaan zetten...ik weet het niet en hoop tegen beter weten in dat het nooit zal gebeuren ...

tja ik zit 12 kilomter van Guatamala vandaan... en denk dat ik daar ook nog wel heel graag naartoe wil...vinden jullie het goed dat ik nog een maandje blijf, of twee of drie???


Langzaam realiseer ik me dat het er bijna opzit....

hasta la proxima vez!

beso
Diana