Whieuwwwww!!! alive and kicking

shit shit shit, ik had een mega gaaf verhaal geschreven maar de stroom was heel ff weg en mijn verhaal nu ook... helemaal opnieuw... was een uur werk .... Ik ben nu in Copan na weer een avontuur om van te smullen.
Het is hier gweldig, een mooi stadje met overal cerca Parque Central terrasjes en van de hebbedingetjes verkopers...zo leuk.

Hoe ik hier gekomen ben met de Diana expres is nauurlijk de grote vraag.
Woensdagavond na een middagje strand gaan stappen en het was mega gezellig, eerst de Coco logo bar en daarna naar Treetanic! een bar in de toppen van de bomen helemaal in Gaudi stijl!! super gaaf! Veel te laat beland ik dan ook in mijn bedje, waar ik na 3.5 uurtjes slaap mezelf weet uit te sleuren en met een zwaar hoofd op weg ga naar de Ferry. GUESS WHaT!!?? Al die moeite voor niks geen boot, geen ferry helemaal niks. Alleen briefje dat we om 10 uur nog eens kunnen komen vragen,ik dus sjok terug en ga weer slapen. Om 9 uur word ik wakker en loop even langs school, Diana voelt zich zo rot voor mij en we kletsen even. Of ik geen les wil dan, als er toch geen boot is? Intussen hoort ze van een andere lerares die even is gaan vragen dat het wel is volgende week kan worden voor de boot weer gemaakt is.
Ik besluit een vliegtuig te gaan charteren...moet kunnen ..we hebben op het eiland een vliegveldje zo groot dat er wel een lego vliegtuig op kan en daar loop ik dan ook naartoe. Een drukte, je wil het niet weten...dus ik mompel terwijl ik zoek waar ik moet zijn wat er in godsnaam aan de hand is...het halve eiland staat hier...nee... meer joh!! Uiteindelijk vind ik tussen al die mensen het kantoortje en ja hoor het vliegtuig van vandaag is natuurlijk al weg ....GVD>>> JA maar ik WIL NU WEG!! ik wil, ik wil ...hahah Even onderhandelen dan maar ...Als ik nog 10 mensen regel dan laten ze een tweede vliegtuigje komen..dat moet lukken die halve pier bij de ferry ligt vol met mensen die weg willen denk ik zo... dus okay, ik beloof om 1 uur terug te zijn. Wurm mezelf tussen de menigte door en hoor dan dat de president van Honduras onderweg is naar het eiland. Vandaar al die drukte en ophef, pecies op de dag dat ik wil of nee eigenlijk moet gaan vliegen... maar ja wat moet ik anders dan he...
Ik sjok terug en binnen 4 minuten heb ik al 3 of 4 passagiers geregeld. Dit gaat me lukken en dus even langs school om te zeggen dat ik echt vertrek nu. Terug naar de pier komt ik een bekende tegen en die staat doodleuk te vertellen dat er een boot is geregeled en dat tie om 12.30 vertrekt..jihA!! snel kaartje gekocht en mezelf met een broodje van de bakker tussen de rest van de wachtenden gesetteld. Best gezellig zo hoor... EN geloof het of niet, ik dacht dat ik aan het hallucineren was maar om 12.00 was er al een boot, en nog een mooie ook. Met airco en alles erop en eraan..gewoon van ijzer...dus niet zoals op de heenweg een opgeblazen waterfiets.. snel erop, plekkie zoeken en verdomt om 12.30 gaan we dan eindelijk weg.Droom ik echt niet??? Ik mijmer een beetje en bedenk dat ik het niet had willen missen maar dat dit geen eiland voor mij is, ja voor 3 of 4 dagen is het okay maar dan ga ik me echt vervelen. Het is gewoon geen Latina America maar een mengelmoes van van alles en nog wat.

Ik val in slaap op de boot en ben na een uurtje in LA Ceiba waar de taxidrivers al klaar staan.300 limpiras....joh je bent gek hoor, vorige week was het nog 200.Ja maar de weg is slecht door de regen en bla bla...jammer joh! 200 of niet, gooi mijn tas op mijn rug en loop door. Dan spreekt de volgende me aan en vraagt wat er aan de hand was, ik vertel mijn verhaal en hij brengt me wel voor 200 naar boven, naar mijn vriendjes op de berg! Onderweg naar boven ...ben zo blij ..... verklaart de beste man nog nooit zoiets moois gezien te hebben, dus ik denk waar heeft hij het over...dan valt het kwartje..hij wil met me trouwen en zit constant kusjes op mijn hand te geven. Opeens ben ik het zat, ophouden NU!! ik ga NIET met je trouwen ..echt niet!! sorry. Gelukkikg kan hij lachen om mijn uitdrukkig in het spaans...zal het wel niet helemaal goed gezegd hebben maar hij vindt het allemaal goed. Dan stopt hij nog even en trakteert op een fresco,en hup we gaan weer. Hij probeerd nog een aanzoek maar nee, naar boven en snel, heb twee dagen moeten wachten en wil nu zsm naar boven. Als ik er dan eindelijk ben en alles sta uit te laden word ik besprongen,ze hebben me al gezien...whieuweeee bumpa,hoppah ik ben terug!! Maar even hoor jongens moet hier nog iets afhandelen met de driver en dan kom ik eraan... nee ik trouw echt niet met je, maar wil je me wel morgenochtend om 9 uur weer ophalen??? Zo das geregeld, ren naar de lodge en mijn rum staat al klaar en iedereen is uitgelaten!Chica mala esta aca!! hoor ik ze roepen. Ik pak mijn bikini en gaan na de rum nog even spingen!!!ZO gaaf, iedereen doet mee, zelfs alex die nog nooit heeft gesprongen gaat het proberen.Ik Spring eerst en zwem naar de overkant, klim daar op de rots en loods alex naar de rand van zijn rots! NIET naar beneden kijken lieverd, naar mij kijken ik zeg wel stop..voetje voor voetje komt hij bij de rand. EN na 10 minuten springt hij!!Tjee wat een trots en wat een smile! Hij wooont hier, kan goed zwemmen maar heeft hoogtevrees en dit was zijn eerste sprong van de HOGE rots!!geweldig toch, ik spring en spring en spring...dan is het genoeg, lekker droge kleren aan en eten! Wat voel ik me goed als ik hier ben met de jongens, zo veilig en vertrouwd. Ze besluiten een welkom thuis en een afscheidsfeestje voor me te houden....we drinken en dansen nog wat en snachts kijken we naar de sterren vanaf de rots, mijn rots!! Denis komt bij me zitten en voelt zich rot, met onze ruggen tegen elkaar zitten we daar dan...ja ik ga echt terug!! Stiekum heb ik een traantje maar dat kan hij gelukkig niet zien...wat en gevoel hier te zitten het is gewoon niet te omschrijven.
We gaan slapen maar om 6 uur loop ik alweer rond...en ja hoor Denis ook... we kruipen de rost weer op en staren naar de rivier. Rana, piera, rio,ik krijg alle woordjes nog even en we schieten in de lach!
Ik moet gaan, echt, echt, ik kan hier nog 3 dagen blijven maar ik wil ook graag naar Copan..
Oscar wil het niet horen. ...dan besluiten ze allemaal met mij mee te willen haha ...de lieverds...ik ontbijt en dan is mijn toekomstige man er weer ..grinn ! keurig op tijd, ik knuffel, zoen, knuffel, zoen iedereen en dan ontvoerd Oscar me op zijn schouder... als ik weer op mijn beentjes sta spring ik uiteindelijk in de taxi... adios amigos.....adios. Zal jullie nooit vergeten...echt waar...en tot ooit! beloofd!!!

tot zover....


lieverds morgen meer....
de dame hier wil naar huis en de computer moet uit....

ik ga even eten en slapen, morgen naar de maya ruines!!!

xx