respecteer om gerespecteerd te worden

We zitten met zn allen om een tafel in de receptie, ik merk dat mijn medewerkers gespannen zijn. Ze zijn vrij stil en hebben een afwachtende houding, al nel begrijp ik dat ze denken dat ik slecht nieuws heb, dat ze hun baantje kwijt zijn en dus begin ik snel met uit te leggen dat ik zo lang het kan open zal blijven. ik zie de glimlachen op de gezichten terug komen. Ik beloof echt zolang als het kan open te blijven maar dat ik ook heel goed begrijp dat ze misschien niet altijd kunnen komen werken. Daar de stad op zijn kopt staat, ik vraag ze om altijd eerlijk te blijven en gewoon even te melden als het niet gaat of het allemaal te veel wordt. Ze gaan allemaal akkoord. En dan begin ik het gesprek over de politeke situatie, het land is verdeeld, er zijn demonstraties die iedere keer weer met geweld aangepakt worden. Er zijn doden gevallen en iedere dag komen er meer bij. Ik leg ze uit dat ik op geen enkele manier een oordeel wil vellen, dat we een regeerende politieke partij hebben en aan de andere kant het volk dat zich langzaam aan het organiseren is, dat er groepen opositoren ontstaan en dat ik absoluut zal respecteren als je je bij wie dan ook aansluit en dat ik dat van een ieder verwacht. Dus als een medewerker bij de regerende partij zit en een ander opositie is dan verwacht ik dat een ieder dit respecteerd, ik wil op geen enkele manier discussies hebben binnen mijn team. Ze zeggen eigenlijk allemaal dat dit geen enkel probleem zal zijn, de dames houden zich niet met politiek bezig zeggen ze. De mannen, 2 broers, beginnen wel over het geweld in de hoofdstad en dat ze hopen dat dit niet naar Granada komt. Ik leg uit dat als dat wel zo zijn ik wellicht toch zou moeten besluiten om tijdelijk het hostal te sluiten. Iedereen maakt zich zorgen, en ik sluit af, hier binnen het hostal respecteren we de wit blauwen en de rood zwarten en op die manier verwacht ik ook dat we gerespecteerd worden.

Dan komt het gesprek op de pensioenshervorming waar de protesten om begonnen zijn, ik leg ze uit dat het eigenlijk al eerder begon, om het Kanaal en om de branden in Indio Mais en dat de hervormingen de beroemde druppel waren en dat het meest bizarre is dat de hervormingen zijn terug gedraaid door de President. Enkele dagen geleden gingen alle TV kanalen op zwart en alleen de speech van de president werd uitgezonden, de hervormingen gaan niet door en hij vroeg 1 minuut stilte voor alle doden die zijn gevallen.

De studenten organiseren zich maar uit het hele land komen ook de boeren naar Managua,het is maar al te duidelijk dat het niet meer om de hervormingen gaat, het Volk is boos, heeeel boos en protesetren nu voor gerechtigheid, voor reparatie, voor compensatie aan de families die iemand zijn verloren. De regering doet uitspraken over het geweld en geeft het Volk de schuld, De verbijstering en woede is groot.

Ondertussen in de dagen die volgen worden Universitieten aangevallen , meerdere studenten zitten dagen opgesloten in een Universitiet waar ze zich schuil houden, scherpschutters en ME teams samen met de politie openen het vuur op de Universiteit. De studenten maken weer gebruik van facebook live, en een van de studenten praat volledig in paniek en huilend terwijl er kogels in de muren verdwijnen waar ze achter ligt verscholen naar haar moeder, en zegt mama het spijt me, maar ik moet mijn land verdedigen en als ik niet terug kom, ik hou van je. Dit filmpje gaat viraal en bij mij komen weer de tranen.

Zij heeft het overleefd die dagen in de Universiteit maar dat kan zeker niet iedereen zeggen. 2 studenten van 19 jaar overlijden en er worden 41 gewonden in de ziekenhuizen gemeld.

Jullie begrijpen dat mijn leven alleen nog maar bestaat uit het volgen van alles en dat van toersime weing meer sprake is. Breng nog altijd de nachten door in het Hostal, de maand mei komt eraan. De president kondigt aan de scholen te sluiten, je kan gewoon niet meer veilig over straat. Mijn Nl vriendin heeft haar dochter in Managua op school zitten en gaf ook al aan dat het niet meer te doen is naar managua te rijden. de kids blijven vanaf nu thuis. We houden ze beizg met het organiseren van activitieten in het Hotel waar zij werkt, maskers maken, armbandjes knopen, we verzinnen van alles om zo vooral de kids af te leiden van de ellende, we merken dat ze gestressed raken als er politie door de straat rijd en dat zegt genoeg. Dus gezellig leuke dingen doen, ondertussen hebben wij, de volwassenen, het natuurlijk over de protesten want ook in Granada worden die nu gehouden en duimen we dat het hier niet dodelijk gaat aflopen.

Als ik door de stad rijd zie ik dat veel winkels, restaurants en hotels de deuren een het dicht spijkeren zijn met metalen platen. Granada ljkt wel een spookstad en het geeft me kippevel, het lijkt wel een filmscene waar ik doorheen rijd. En helaas mijn onderbuik gevoel laat me duidelijk weten dat het hier ook wel eens mis zou kunnen gaan.

Als er een protest gehouden wordt in Granada gaan ze als een caravana door de stad, met muziek, vlaggen, toeters enz. De kids willen ook gaan, voor hun lijkt het wel een feestje, zoiets als carnavalsoptocht- Ze lopen te zeuren dat ze ook willen, maar we leggen uit dat dit echt niet kan, dat dit voor de volwassenen is zonder te vertellen dat we bang zijn dat er op ze geschoten zou kunnen worden. Ze snappen het niet, ze zien andere kinderen ook bij de "optocht".

Deze protesten worden aangekondigt en iedereen wordt opgeopen deel te nemen, de regeerende partij doet het zelfde en dus is er ook steeds een contra mars. Al snel is duidelijk dat de blauw witte door veel en veel meer mensen wordt gesteund dan de rood zwarten. Om hier iets ana te doen wordt iedereen die bij een overheidsinstelling werkt gedwongen bij de partij masr zich aan te sluiten, doe je dit niet dan volgen er sancties, je kan je baan verliezen of nog erger.

Ik besef meer dan ooit dat er geen weg meer terug is voor de President en dit land. Er wordt geeist dat hij aftreed samen met zijn vrouw de vice presidente.

De spanningen lopen steeds meer op, er wordt geroepen om een stop het vuren, staak de agressie en om de vreiheid van alle studenten en anderen die politiek gevangen zitten.

Ik heb nog 3 toeristen in het hostal, die eigenlijk zich bij ons settelen omdat ze niet meer verder durven te reizen, ze willen even afwachten want dit kan toch zo niet lang door gaan....

stukje uit de krant in Nl ;

De regering van president Daniel Ortega beschuldigde "terroristische groeperingen" ervan de universiteit te hebben aangevallen. Maar de protesterende studenten denken dat de politie en aanhangers van de regering erachter zitten. De studenten zijn tegen de regering in opstand gekomen en hebben de universiteit bezet.

Het studentenoproer maakt deel uit van omvangrijke protesten in het land die al weken aanhouden. De demonstraties hebben volgens mensenrechtenorganisaties tot nu toe aan meer dan zestig mensen het leven gekost. De regering spreekt zelf van ongeveer tien doden. De betogers eisen een einde aan de onderdrukking, een vrije pers en het aftreden van Ortega.

We vergaderen nog is met de hoteleigenaren en meerdere geven aan te sluiten of zelfs te vertrekken, ik wil nog even volhouden,

Dat dit "even" nu al 4 jaar duurt had ik natuurlijk noooooiiiit verwacht